၁၉၇၂ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ လ ၁၈ ရက္ေန႕ တြင္ တပ္မေတာ္ မွ စစ္ေရးႏွင့္
နိုင္ငံေရး ပူးတြဲ စစ္ဆင္ နိုင္ ရန္ ပဲခူးရိုးမ စစ္ဆင္ေရး ဌာနခ်ဳပ္ ကိုဖြင့္
လွစ္ကာ ေအာင္စိုးမိုး စစ္ဆင္ေရး ကို စတင္ ဆင္ႏြဲ ခဲ့ သည္။ ရိုးမ တလႊားေပၚ ရွိ
ဗကပ တို႕အား အျမစ္ျဖတ္ နိုင္ရန္ အတြက္ ျဖတ္ေလး ျဖတ္ စနစ္ ကို စတင္ က်င့္
သံုးခဲ့ သည္။ ျဖတ္ေလးျဖတ္ စနစ္ က်င့္သံုးရာ တြင္ ထိေရာက္ ေစရန္ အတြက္
ပဲခူး ရိုးမ ေတာင္ေပၚ ရြာ ( ၁၄ ) ရြာကိုလဲ ေျပာင္းေရႊ႕ ေနရာ ခ်ထား ခဲ့သည္။
တပ္မေတာ္၏ နိုင္ ငံေရးႏွင့္ စစ္ေရး ပူးေပါင္း စစ္ဆင္မႈ ေအာင္ျမင္ သည္ဟု
ဆိုရ မည္ျဖစ္ သည္။ ေသာင္းက်န္းသူ ဗကပ တို႕မွာ လူထုႏွင့္ အဆက္ အသြယ္ျပတ္ ကာ
ရိကၡာ မရ၊ သတင္း မရ၊ ဆက္ေၾကး မရ ျဖစ္လာ ၾက သည္။ ဗကပ တို႕ႏွင့္ လက္လွမ္းမီေသာ
ေက်းရြာ မ်ား တြင္လဲ ဆန္ကို အပိုအလွ်ံ မထား နိုင္ေစရန္ ေက်းရြာ လူ ထု
လံုေလာက္ ရန္သာ ခြဲတန္း ခ်ေပး သည္။သို႕ျဖင့္ ေက်းရြာလူထုသည္ ဆန္နို႕ဆီ
တစ္ဘူးပင္ ဗကပ တို႕ အား မေပး ရရန္ သို၀ွက္ လာၾက သည္။
ထို႕ျပင္ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ က ႏွီပ္စက္ လာေသာ ဒါဏ္ေၾကာင့္ နာက်ည္းေနေသာ ျပည္သူ လူထု သည္ တပ္ မေတာ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ဗကပ ခ်ဳပ္ျငိမ္း ရန္ အစြမ္း ကုန္ၾကိဳးစား လာၾက သည္။ လက္ တေလာ အေျခ အေန ကို သည္းခံကာ ဗကပ တို႕အား ငစိန္ က်ည္ဆန္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾက သျဖင့္ တပ္ မေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႕ စစ္ အဖြဲ႕ ၀င္တို႕မွ ပစ္ခတ္ေသာ ေသနတ္ က်ည္ဆန္ ထက္ပင္ ဗကပ တို႕ အထိ နာခဲ့ ၾက သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထို စစ္ဆင္ေရး သည္ ျပည္သူ တို႕၏ ေအာင္ပြဲ ဟုေျပာ ရမည္ျဖစ္ သည္။
ထို႕ျပင္ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ က ႏွီပ္စက္ လာေသာ ဒါဏ္ေၾကာင့္ နာက်ည္းေနေသာ ျပည္သူ လူထု သည္ တပ္ မေတာ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ ဗကပ ခ်ဳပ္ျငိမ္း ရန္ အစြမ္း ကုန္ၾကိဳးစား လာၾက သည္။ လက္ တေလာ အေျခ အေန ကို သည္းခံကာ ဗကပ တို႕အား ငစိန္ က်ည္ဆန္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾက သျဖင့္ တပ္ မေတာ္ႏွင့္ ျပည္သူ႕ စစ္ အဖြဲ႕ ၀င္တို႕မွ ပစ္ခတ္ေသာ ေသနတ္ က်ည္ဆန္ ထက္ပင္ ဗကပ တို႕ အထိ နာခဲ့ ၾက သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ထို စစ္ဆင္ေရး သည္ ျပည္သူ တို႕၏ ေအာင္ပြဲ ဟုေျပာ ရမည္ျဖစ္ သည္။
ေက်းရြာ လူထု သည္ ထိုစစ္ဆင္ေရး တြင္ ဗကပ တို႕အး ရိကၡာျဖတ္ျခင္း ၊ ရိကၡာ လာေတာင္း ေသာ ဗကပ တို႕အား ရိကၡာ မေပး သည့္ အျပင္ ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ သတ္ျဖတ္ျခင္း တပ္မေတာ္ သို႕ ဗက ပ တို႕ ၏ သတင္း မ်ား ေပးပို႕ျခင္း တို႕ ျဖင့္ တံု႕ျပန္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾက သည္။
ဗကပ တို႕သည္ တပ္မေတာ္ႏွင့္ျပည္သူ႕ စစ္ တို႕မွ ပစ္ခတ္ေသာ ေသနတ္ က်ည္ ဆန္ ကို လြတ္ေ အာင္ ေရွာင္ နိုင္ေသာ္လည္း ျပည္သူတို႕ပစ္ေသ ာ ငစိန္ က်ည္ဆန္ ကိုလြတ္ေအာင္ မေရွာင္နိုင္ေ တာ့ေပ ။ ထို႕ေၾကာင့္ ၾသဂုတ္ လမွ စ၍ လက္နက္ ခ် အလင္း ၀င္ေရာက္မႈ မ်ား ပိုမို မ်ားျပား လာခဲ့ သည္ ။ ထို႕ျပင္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ နို၀င္ဘာလတြင္ မဒညတ ႏွင့္ ပူးတြဲ သည့္ ဗကပ တပ္ အင္အား မွာ ျပိဳ ကြဲ လာခဲ့ျပီး လကုန္ ခန္႕တြင္ မွႈ မရွိေတာ့ သေလာက္ နည္းပါး သြား ခဲ့သည္။
နို၀င္္ဘာ လ ( ၁ ) ရက္ေန႕တြင္ တပ္မေတာ္ သည္ျပည္သူ လူထု သတင္းေပး ခ်က္ အရ ကိုင္းေ ခ်ာင္းႏွင့္ ဖ်ံေခ်ာင္း အၾကား ရွိ ေဆးရံု ဗကပ အေခၚ အလင္းေရာင္ စခန္း အား တိုက္ခုိက္ ခဲ့ရာ နို႕ တစ္ လံုး စိန္ ( ေခၚ ) မစိန္၀င္း ၊ ပီကင္းျပန္ ဥာဏ္ေက်ာ္ ႏွင့္ မရႈေမ ( ေခၚ )ျမျမ ၊ မခင္မာ ၊ ေဒၚ တင္ ႏွင့္ တင္စိုး အပါအ၀င္ ( ၆ ) ဦး ေသဆံုးျပီး အလင္းေရာင္စခန္း ျပိဳကြဲခဲ့သည္။ နို႕တစ္လံုး စိန္ ( ေခၚ )မစိန္၀င္း အေၾကာင္း အနည္း ငယ္ ရွင္းျပ လိုပါသည္။ မစိန္၀င္းမွာ ျပည္ပျပန္ နစ္ျဖဴမယ္ တစ္ ဦးျဖစ္ သည္။ သေဘာ တရားေရး ရာ တြင္ ကၽြမ္းက်င္သူမွ် သာျဖစ္ျပီး စစ္ေရးတြင္ မစြမ္းေဆာင္ နိုင္ေပ။ သို႕ရာတြင္ သတင္းေထာက္ မ်ား ႏွင့္ျပည္သူ တို႕မွ ခ်ဲ႕ကား ခ်က္ တို႕ေၾကာင့္ စစ္မ်က္ႏွာ အ သီး သီး တြင္ ဦးေဆာင္ ခဲ့သူ အျဖစ္ေက်ာ္ၾကား လာခဲ့ သည္။၄င္း၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ကို မဟာ နႏၵာ စာေပမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ဇင္ - ခ်စ္ေနာက္ဆံုး ( ၂ ) တြင္ ဖတ္ရႈၾကည့္ မည္ ဆိုပါက ေတြ႕ရ မည္ျဖစ္ သည္။ မ စိန္၀င္း ကုိ ထူးျခားေသာ အမည္ မွည့္ေခၚရာ တြင္ အယူ အဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိခဲ့ ၾက သည္။ အခ်ိဳ႕ က ၄င္း ၏ မိန္မ အဂၤါ ခ်ြတ္ယြင္းခ်က္ ေၾကာင့္ ( မျပည့္စံုမႈ ေၾကာင့္ ) ဟု ထင္ၾကျပီး အ မွန္ တကယ္ မွာ သူ႕လို လူ ႏွစ္ေယာက္ မရွိ No Two စိန္မွ နို႕တစ္လံုးစိန္ ဟု ျဖစ္လာျခင္း သာျဖစ္ သည္။
ေဖာ္ျပ ခဲ့သည့္ အတိုင္း ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ မကုန္မွီ မွာ ပင္ ဗကပ တို႕၏ ျမိဳ႕နယ္ တပ္ မ်ား ျပိဳကြဲ ကုန္ ၾကျပီ ျဖစ္ ရာ ဗကပ ( ဗဟို ) သာလွ်ာင္ ရီုးမထဲတြင္ ေတာင္ေျပး ေျမာက္ေျပး ပုန္းေရွာင္ ရင္း ေနာက္ ဆံုး အ ခ်ိန္ ကိုေစာင့္ စားလ်က္ရွိသည္။ ေတာင္ေပၚ ၁၄ ရါာအား ရဲႏြယ္ စီမံကိန္း အရ ေျပာင္းေ ရြ႕ ေသာ အ ခါ ဗကပ တို႕ သည္ ေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာ အား အမွီသဟဲ မျပဳ နိုင္ေတာ့ ဘဲ ရဲႏြယ္ေခ်ာင္း ဖ်ား မွ ပဲခူးေခ်ာင္း ဖ်ား ေတာင္ေပၚ ၉ ရြာ တည္ရွိရာ တာတလူ ေျမွာင္ သို႕ ေျပာင္းေရြ႕ ခဲ့ၾကသည္။ ထို အခ်ိန္ တြင္ ရဲေဘာ္ သက္က် ဆံုးျပီး ေအာင္နိုင္ တပ္ျပိဳကြဲ ေအာင္ေဇယ် တပ္ ကစဥ့္ က လ်ားျဖစ္ေန ခ်ိန္ျဖစ္ သည္။ ဗကပ ဗဟို သည္ တာတလူ စခန္း တြင္ အေျချပဳ လ်က္ အင္အား မွာ ၆၂ ဦး သာ က်န္ ရွိေတာ့သည္။
၁၉၄၇ ေအာက္တိုဘာ ၁၈ ၀၄၁၀ ခ်ိန္တြင္ ရတ ခလရ ( ၆ ) ႏွင့္ ( ၇၀၇ ) ကြန္မန္ဒို စစ္ေၾကာင္း သည္ တာတလူ စခန္း အား ေလးဘက္ေလးတန္ မွ တိုက္ခိုက္ ၾကေလေတာ့ သည္။ ဗကပ တို႕ ဖယို ဖရဲ ျဖစ္ သြားကာ ေလးစု ကြဲ သြားျပီး ဆုတ္ခြာ ထြက္ေျပး ၾကရသည္။ သခင္ဇင္ ေခါင္းေဆာင္ေသာ အစု တြင္ ဥာဏ္ျမင့္ ( ေခၚ ) စံမတူ ( ၇ ) ႏွစ္ ၊ ရဲေဘာ္ေထြး ( ေခၚ ) သိန္းထြန္း ( ၈ ) ႏွစ္ ၊ ရဲျမင္ ့ ( ေခၚ ) တင္ထြန္း ( ၁၀ ) ႏွစ္ ၊ ရဲတင့္ ( ေခၚ ) သက္ျပင္း ( ၁၁ ) ႏွစ္ ၊ ေသာ္က ( ေခၚ ) ဘလံု ( ၉ ) ႏွစ္စေသာ ကေလးမ်ား ပါ၀င္ျပီး အင္အား မွာ ၄၂ ဦး ျဖစ္သည္ ။ သခင္ဇင္တို႕ လူစု သည္ ျပိဳကြဲ ေနေသာ ဗကပ တို႕အား ညာပလား ရြာသား ဦးေဒါင္းအား စုစည္းေစျပီး သစ္ၾကီး ေျမာင္ ဘက္ လမ္းေၾကာင္း မွ ကြင္းေခ်ာငး္ လက္တက္ ဥိးေရႊျပည္ တဲအနီး မင္းလွေျမာင္သို႕ ဆုတ္ခြာ ခိုေအာင္းေန ခဲ့ၾက သည္။ သခင္ ဇင္ တို႕ လူစု အား အနီး နားေက်းရြာ မ်ားမွ လံုး၀ အကူညီ မေပးေတာ့ သည့္ အျပင္ တပ္ မေတာ္ႏွင့္ ပူးေပါင္း ကာ လိုက္လံ တိုက္ခိုက္ေန သည့္ တြက္ ေတာင္ ငူ ဘက္ သို႕ ျဖစ္ သည့္ နည္းျဖင့္ ဆုတ္ခြာ ရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
သခင္ဇင္ တို႕ လူစု သည္ တာတလူ မွ ဆုတ္ခြာ ခဲ့ျပီး အုတ္တြင္း - ေပါက္ေခါင္းလမ္း ၏ ေျမာက္ ဘက္ သို႕ ဦးတည္ ခဲ့ၾက သည္။ ၀မ္းေခ်ာင္ကမ္းပါးတြင္ စခန္းခ်ေနစဥ္ တပ္မေတာ္“ တိုက္ခို္ကျခင္း ကိုေနာက္ တ ၾကိမ္ခံ ရသျဖင့္ လမ္းျပမ်ား ထြက္ေျပး သြားခဲ့ ၾက သည္။ ဗကပ ဗဟို သည္ အုတ္တြင္း ပန္း တင္ေတာင္ ခလရ( ၄၈ ) အနီးတြင္ ခိုေအာင္းေန ရာၾကည္နီတပ္မွ တင္ဟန္ ဆိုသူ အလင္း၀င္ သြားေသာေၾကာင့္ လံုျခံဳမႈ မရွိေတာ့သျဖင့္ ေဇယ်၀တီ ႏွင့္ ေညာင္ပင္သာ အေနာက္ ဘက္ေၾကာ သို႕ ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ ၾက ရျပန္သည္။ အုပ္စုမ်ားကြဲေနေသာ ဗဟိုတြင္ အစာေရစာ ငတ္ျပတ္ျခင္း ေၾကာင့္ စိတ္ ဓါတ္ က်ဆင္းလ်က္ ထြက္ေျပးသူ လက္နက္ခ် အလင္း၀င္သူတို႕ေၾကာင့္ အင္အား ၃၀ ခန႕သာ က်န္ရွိေတာ့သည္။
ထိုအတြင္း ဗဟိုအတြက္ ရီကၡာ ရွာရန္လႊတ္လိုက္ေသာ သူမ်ား မွာလည္း အလင္း ၀င္ေရာက္ သြားၾက သျဖင့္ အလင္း ၀င္ေရာက္သူ ရွိတိုင္း လံုျခံဳမႈ မရွိသျဖင့္ ေရွင္တိမ္းေျပးလႊားခဲ့ၾကရသည္။ အတြင္းေရး မႈး သခင္ ခ်စ္ သည္ တာတလူေျမာင္ တိုက္ပြဲတြင္ လူ ၁၃ ဦးျဖင့္ လူစုကြဲသြားျပိး ရဲႏြယ္ေခ်ာင္း တြင္ သာ မွီခိုေနခဲ့ၾကသည္။ ထိုအေတာတြင္း ကိုင္းေခ်ာင္းအနီးတြင္ ရွမ္း သနက ( ၁ ) ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု တိုက္ ပြဲျဖစ္ပြား ရာ ၄ ဦးထပ္မံ၍ ကြဲသြားခဲ့သည္။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ေအက္တိုဘာ၂၈ ရက္တြင္ သခင္ခ်စ္ အဖြဲ႕မွ ကြဲလာေသာ ေတာခို တရုတ္ ေက်ာင္းသား ရန္ကြမ္းလံု ( ေခၚ ) ထြန္မင္း ( ေခၚ ) မင္းနိုင္ သည္ျမသာတဲ ရြာသို႕ ၀င္ေရာက္ ရိကၡာ ေတာင္းရာမွ ရြာသား မ်ား၏ သူတ္သင္ျခင္း ကိုခံလိုက္ရသည္။ ၁၉၇၄ နို၀င္ဘာ ၂ တြင္ သခင္ခ်စ္ အဖြဲ႕မွ ကြဲထြက္ လာေသာ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ရဲေဘာ္ထြန္းစိန္ ( ေခၚ ) ဗာကယ္ မွာ ဗႏၶေယာ္ရြာ အနီးတြင္ တပ္ မေတာ္ မွ ဖမ္းဆီးျခင္းကိုခံလိုက္ရသည္။ နို၀င္ဘာ ၂၀ ရက္ေန႕တြင္ သခင္ခ်စ္အဖြဲ႕မွ ကြဲ ထြက္လာ သူမ်ား သည္ ရတ ခလရ ( ၆ ) ႏွင္ံ တိုက္ပြဲ ထပ္မံျဖစ္ပြားျပီး ကြန္ျမဴနစ္ အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ဦး ေသဆံုး သြားခဲ့ သည္။ တစ္ဦးတည္းက်န္ရစ္သူ မျမင့္ေဌး ( ေခၚ ) အျမင့္ သည္ ႏွစ္လ နီးပါး မွ် ေတာတြင္း တေယာက္ ထဲ အငတ္ငတ္အျပတ္ျပတ္ျဖင့္ မ်က္စိလည္ေနရာမွ ၁၉၇၅ ဇန္န၀ါရီ ၁၀ တြင္ ရတ ခမရ ( ၁၀၄ ) စက မွ ေတြ႕ရွိ အလင္း ၀င္ခဲ့သည္။
အတြင္းေရး မႈး သခင္ခ်စ္ႏွင့္ ၆ ဦးသာ က်န္ေတာ့ ေသာအဖြဲ႕သည္ ၁၉၄၇ နို၀င္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႕တြင္ တံုခမ္းေခ်ာင္း အနီး ျမသာတဲ တြင္ ခိုေအာင္းေနစဥ္ ရတ ခမရ ( ၁၀၇ ) စစ္ေၾကာင္းမွ တိုက္ခိုက္ ခံရ ကာ ပဲခူးခရိုင္ေဆးမႈဴး ဗိုလ္မင္းေအး ႏွင့္ ေတာင္ငူ ခရိုင္ေဆးမႈဴး ရဲေဘာ္ လွေက်ာ္တို႕ေသဆံုးခဲ့သည္။ အ တြင္းေရး မႈဴး သခင္ခ်စ္ႏွင့္ ၄ ဦး သည္ ဥကၠဌ သခင္ဇင္ႏွင့္ ျပန္လည္ ပူးေပါင္းမိေရး ၾကိဳးစား ခဲ့ၾက ရာ မွ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၉ ရက္ေန႕တြင္ ေကာလည္ေခ်ာင္း လက္တက္ ဆင္ႏွာေမာ င္းေခ်ာင္း ဖ်ား တြင္ ျပန္လည္ ပူးေပါင္း မိသြား ခဲ့သည္။
ဥကၠဌ သခင္ဇင္ က အဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕ျပန္လည္ပူးေပါင္းမိျခင္းသည္ ေအာင္ျမင္မႈ လမ္းစျဖစ္ေၾကာင္း အစာေရ စာျပတ္လပ္မႈ ႏွင့္ ျဖတ္ေလးျဖတ္အား အနိုင္ယူနိုင္ေရး လမ္းညႊန္ခဲ့ေၾကာင္းေတြ႕ ရသည္။ ယခု အခါ တြင္ ဗကပ တို႕၏ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားသည္ ယခင္ေလာက္ မ၀င့္ၾကြားဘဲ အားေပ်ာ့ ေနျပီျဖစ္ သည္။ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၄ ရက္တြင္ မျမၾကည္ ကို တပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္း မွ ဖမ္းဆီး မိျပီး ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၆ ရက္ေန႕တြင္ ဗဟို အား ရတ ခမရ ( ၁၀၂ ) စက မွ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ျပန္ရာ ဗဟိုေကာ္မတီ ၀င္ရဲေဘာ္တုတ္ ၊ ဗဟိုရံုးအုပ္ ပီကင္းျပန္ ရဲေဘာ္ညိဳ ( ေခၚ ) တင္ေထြး ၊ လမ္းျပ ဥိးေဒါင္းတို႕ ေသဆံုး သြား သည္။ စိုးေမာင္ေခါင္းေဆာင္ေသာ ၆ ဦးအဖြဲ႕မွာ လူစု ကြဲ သြားျပီး တပ္မေတ္ ထံသို႕ လက္နက္ခ် အလင္း၀င္ကုန္ၾကသည္။
ဗကပ ဗဟိုအဖြဲ႕ မွာႏွစ္ဖြဲ႕ျပန္လည္ေပါင္းစည္းမိေသာ္လည္း အစာေရစာ ငတ္ျပတ္ကာ အင္အားခ်ိ နဲ႕ေနျပီ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တပ္မေတာ္၏ ထပ္က်ပ္လိုက္လံ တိုက္ခိုက္မႈေၾကာင့္ လက္နက္ ခ် သူမ်ား အလင္း၀င္ သူမ်ား အေတာ္မသတ္ေအာ င္ ျဖစ္ေပၚလ်က္ ရွိသည္။ ၁၉၇၅ မတ္လ ၅ ရက္ေန႕ တြင္ သခင္ ခ်စ္ ၏ ကိုယ္ရံေတာ္ ညိဳတင္ႏွင့္ေမာင္သိုက္တို႕သည္ ဗကပ ဗဟိုမွ ထြက္ေျပးျပီး အမွတ္ (၃၀) ေျခလွ်င္တပ္ရင္း သို႕ အလင္း၀င္ခဲ့သည္။ ညိဳတင္တို႕ မေျပးမွီ မတ္လ ၃ ရက္ေန႕တြင္ ရတ ခမရ ( ၁၀၇ ) စစ္ေၾကာင္း သည္ ၾကက္ဖင္နီေခ်ာင္းတြင္ စခန္းခ်ေနေသာ ဗကပ ဗဟိုအား ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ျပန္သည္။ မတ္လ ၄ ရက္ေန႕တြင္လည္း ရတခမရ (၁၀၇ ) စစ္ေၾကာင္းႏွင့္ပင္ ထိေတြ႕ တိုက္ ပြဲျဖစ္ ပြား ခဲ့ျပန္သည္။
သခင္ဇင္ႏွင့္ သခင္ခ်စ္သည္ ပီကင္းျပန္မစိန္၀င္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ အလင္းေရာင္ စခန္းမွ အေျခမပ်က္ ရွိေနလိမ့္မည္၊ ေအာင္ေဇယ်ႏွင့္ ေအာင္နိုင္တပ္တို႕မွာ တပ္မေတာ္၏ ထိုးစစ္အား ထိုး စစ္ျဖင့္ ရိုက္ခ်ိဳးေနလိမ္႕မည္ ဟု ထင္မွတ္ထားခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေရနစ္သူ အားကိုးရာေကာက္ ရိုး တမွ်င္ကဲ႕သို႕ အလင္းေရာင္စခန္းသို႕ မေရာက္ေရာက္ေအာင္ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ သခင္ဇင္ႏွင့္ သခင္ခ်စ္တို႕၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ အလင္းေရာင္ စခန္းသို႕ေရာက္ေသာအခါ ပ်က္ဆီး သြားခဲ့ ရသည္။ အလင္းေရာင္စခန္းသည္ စခန္းပ်က္၊ ျပာပံု ေျမပံု မ်ား အရိုးစုမ်ား ျဖင့္ လူသူ ကင္းမဲ့ ေ နေပျပီ။ အလင္းေရာင္စခန္းမွာ ဆံုးရႈံးခဲ့ျပီျဖစ္ သည္။ ေအာင္ေဇ ယ်ႏွင့္ ေအာင္နိုင္ တပ္ တို႕ မွာလဲ အလင္း ၀င္ သူမ်ား လက္နက္ ခ်သူ မ်ား ျဖင့္ ျပိဳကြဲ ေနျပီ ျဖစ္သည္။
ထို႕ေၾကာင့္လဲ သခင္ဇင္တို႕မွာ မ်ားစြာ စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းခဲ့ၾကျပီး မတ္လ ၉ ရက္ေန႕တြင္ ရိကၡာ ရွာေဖြေရး အတြက္ ေစလႊတ္လိုက္ေသာ ညိဳမိႈင္း ( ေခၚ ) ရဲညႊန္႕ နွင့္ ခ်စ္ေမာင္ တို႕ အား ေစလႊတ္လိုက္ရာ ရတ ရွမ္းသနက ( ၁ ) ၏ ေခ်မႈန္းျခင္း ကိုခံလိုက္ရျပန္သည္။ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႕ တြင္ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ အရြယ္ ဘလံု ( ေခၚ ) ေသာ္က ကို တပ္မေတာ္မွ ဖမ္းဆီး ရမိ သြားခဲ့ ရာ ၄င္းႏွင့္ အတူ ဥကၠဌ သခင္ဇင္ ၏ ပစၥတို ႏွင့္ မွတ္စု မွတ္တမ္းဖိုင္မ်ား စစ္သံုးေျမပံု ၇၂ ခ်က္ ဆံုးရႈံး ခဲ့ျပန္ သည္။ သခင္ဇင္ႏွင့္ သခင္ခ်စ္သည္ ၄င္းတို႕ အတြက္ လံုျခံဳရာ ေနရာမွာ ေတာင္ေပၚ ၁၄ ရြာေအာက္ ပိုင္း ဖြတ္က်ားေခ်ာင္းသာျဖစ္သည္ ဟု သံုးသပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လဲ ထို ဖြတ္က်ားေခ်ာင္း သို႕ မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ သြားေရာက္ခဲ့ ၾကျပန္သည္။
ဖြတ္က်ားေခ်ာင္း သို႕ေရာက္ေသာအခါ ဗကပ ဗဟိုတြင္ သခင္ဇင္ သခင္ခ်စ္ အပါအ၀င္ ၉ ဦးသာ က်န္ရွိေတာ့ သည္။ ထို ကိုးဦးမွာလဲ လူၾကီး ငါးဦးႏွင့္ က်န္ေလးဦးမွာ အသက္ ၇ ႏွစ္ အရြယ္ ႏွင့္ အသက္ ၁၁ ႏွစ္အရြယ္ ကေလးမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သခင္ဇင္ႏွင့္ သခင္ခ်စ္တို႕ မွာ ယခု ကဲ့သို႕ ေျပးလႊားေနရေသာ္လည္း ေနာက္လဆိုလွ်င္ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ေတာ့ မည္ဟု ကေလး မ်ား ကို ေခ်ာ့ေမာ့ထားခဲ့ရသည္။သို႕ရာတြင္ အေျခအေနကိုနားလည္ျပီး ရဲျမင့္ႏွင့္ ရဲေထြး ညီ အကိုႏွစ္ဦး မွာ ထြက္ေျပးခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတို႕အား တပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္း မွ ေတြ႕ရွိျပီးေကာင္း မြန္ စြာျပဳ စု ေစာင့္ေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၅ စေနေန႕ တြင္ သခင္ဇင္ ႏွင့္ သခင္ ခ်စ္ တို႕လူစု သည္ ဖြတ္ က်ားေခ်ာင္း ေခ်ာင္း ဖ်ား ဖုန္း ဆိုးေတာ တြင္ ခိုေအာင္းေနရာမွ ဥာဏ္ ျမင့္ အား ကန္ဇြန္း ဥ တူး ရန္ေစလႊတ္ လိုက္သည္။ ဥာဏ္ျမင့္ ႏွင့္ အတူ ရဲတင့္ ပါလာကာ ထို ကေလး ႏွစ္ ဦးအား တပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္း မွ စတင္ေတြ ရွိျပီး သခင္ဇင္ တို႕ ေနရာ အားလိုက္ လံ ျပသ ရာမွ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားေတာ့ သည္။ တပ္မေတာ္ မွ လက္နက္ ခ်ရန္ ကမ္းလွမ္းေသာ္ လဲ သခင္ဇင္ တို႕မွ အမ္ ၇၉ ျဖင့္ စတင္ ပစ္ခတ္ ရာမွ အျပန္အလွန္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္ သည္ နိုင္ငံ ေရး သမိုင္းေၾကာင္း ရွိသူမ်ား ျဖစ္သည့္ သခင္ ဇင္ ႏွင့္ သခင္ ခ်စ္ တို အား လက္နက္ ခ်အလင္း ၀င္ေရာက္ေစလိုေသာ္ လဲ ၄င္းတို႕မွ တိုက္ခိုက္ေနျပီ ျဖစ္ သျဖင့္ မိမိ ကိုယ္ကို ကာကြယ္ တိုက္ခိုက္ရာ ပစ္ခတ္ ရာ ေနာက္ ဆံုး တြင္ ၁၉၇၅ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၅ ရက္ေန႕ မြန္းလြဲ ၁ နာ ရီ မိနစ္ ၅၀ အခ်ိန္တြင္ က်ဆံုး သြား ၾကေလေတာ့သည္။
သို႕ျဖင့္ ပဲခူး ရိုမ ရွိ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္သည္ ျပည္သူႏွင့္ တပ္မေတာ္ ၏ လက္ တြဲ ေခ်မႈန္းျခင္း ကို ခံလိုက္ ၾကရေလသည္။ အဆိုပါေအာင္ စုိးမုိး စစ္ဆင္ေရးတြင္ တပ္မေတာ္ အေနျဖင့္ ဗကပ တို႕ ထံမွ ကာဘိုင္ ၇၈ လက္ ၊ ဂ်ီ - ၃ -- ၁၀၅ လက္ ၊ ဂ်ီ-၄ -- ၄၁ လက္၊ ပစၥတို ၂၆ လက္၊ ႏွစ္လက္မ စိန္ေျပာင္း ၃ လက္၊ အမ္- ၇၉ -- ၇ လက္၊ ရိုင္ဖယ္ ၁၃၁ လက္ ၊ စတင္း ၂၄ လက္၊ ေျခာက္လံုးျပဴး ၇ လက္၊ အမ္-၁ -- ၂လက္၊ ႏွစ္လံုးျပဴး ၅ လက္၊ ပိြဳင့္ ၂၂ -- ၁လက္၊ စက္လတ္ ၂ လက္ ႏွင့္ စ္ကေလး ၁၃ လက စုစု ေပါင္း ၄၄၅ လက္ သိမ္းဆည္းရရွိခဲ့သည္။
အလားတူ အခ်င္းခ်င္း ျဖဳတ္ ထုတ္ သတ္လမ္းစဥ္ ႏွင့္ ရပ္တည္မႈ လမ္းစဥ္ မွား ယြင္းေၾကာင္း သိရွိ လာျခင္း ေၾကာင့္ အလင္းသို႕ ၀င္ေရာက္လာေသာ သူမ်ားမွာ ဗဟိုေကာ္တီ၀င္ ဦးစိန္ထြန္္း ( ေခၚ ) ဗာကယ္ ၊ ဗဟို ကင္း တပ္မႈဴး ေအာင္ျမ ၾကည္ ၊ ဗဟိုကင္း ဒုတပ္မႈဴး ဘညိဳ ( ေခၚ ) ေမာင္ပိုက္္ ၊ သခင္ ခ်စ္ ၏ ကိုယ္ရံေတာ္ ညိဳ တင္ ၊ဗဟို ေဆး တပ္သား ေဒၚလံုး ( ခရိုင္ေကာ္မတီ၀င္ ဦးထြန္းလင္း ၏ ဇနီး ) ဗဟို တပ္စိတ္မႈဴး မရင္ၾကည္ ( ခရိုင္ေကာ္မတီ၀င္ ဦးထြန္းလင္း ၏ သမီး ) ၊ ဗဟို ေဆး တပ္သား မၾကင္ျမ ( ျမိဳကနယ္ေကာ္မတီ ဦးတင္က်န္၏ သမီး ) ၊ ဗဟိုေၾကးနန္းတပ္သား မျမင့္ေဌး ( ေခၚ ) မသန္းျမင့္ ( ေဆးမႈဴး ဦးလွေက်ာ္၏ သမီး ) ဗဟို တပ္နီလူငယ္မ်ားျဖစ္ ၾကေသာ အာင္ ရွီန္ ၊ ေမာင္သိုက္ ၊ ေသာ္က ( ေခၚ ) ဗလံု ၊ ရဲ ျမင့္ ၊ ရဲေထြး ၊ ရဲ၀င္း ၊ ေအာင္ေဇယ် တပ္မႈဴး သိန္းထြန္း ၊ ေအာင္နိုင္ တပ္ခြဲ မႈဴး တင္ထြန္း ၊ ေအာင္နိုင္ တပ္စု မႈဴး သန္းေအာင္ ( အလင္း၀င္ ရဲေဘာ္ျမ၏ သားငယ္ ) ေအာင္ နိုင္ တပ္စုမႈဴး သန္းေဆာင္ (အလင္း ၀င္ ရဲေဘာ္ျမ ၏ သားၾကီး ) ၊ ေအာင္ နိုင္ ေၾကးနန္း တာ၀န္ခံ ေက်ာ္ေ၀၊ ေအာင္နိုင္ ေဆးတပ္သား မက်င္လွ ( ျမိဳ႕နယ္ ေကာ္မတီ ၀င္ ဦး တင္က်န္ ၏ သမီး ) ေအာင္နိုင္ ဒုတပ္စိတ္မႈူး မခင္ျမိဳင္ ( ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ သခင္တင္ထြန္း၏ သမီး ) တို႕ျဖစ္ ၾကေပသည္။
မည္သို႕ပင္ ဆိုေစ ကာမူ ပဲခူး ရီုးမ ရွိ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟို ဌာနခ်ဳပ္သည္ကား ျပည္သူႏွင့္ တပ္ မေတာ္ ၏ လက္တြဲ ေခ်မႈန္းမႈ ေၾကာင့္ လံုး၀ ျပိဳကြဲသြားခဲ့ ရျပီ ျဖစ္သည္။ တစ္နည္း အားျဖင့္ ျပည္ သူႏွင့္ တပ္မေတာ္ ၏ လက္တြဲ ေအာင္ျမင္မႈ တခု အေနျဖင့္ ပဲခူး ရိုးမ သည္ ထို အခ်ိန္ မွ စတင္ ၍ အျဖဴေရာင္ေဒသ ၊ေသာင္းက်န္းမႈ ကင္းစင္ေသာ ေဒသ ၊ ဖြံ႕ျဖိဳး တိုးတက္ေသာ ေဒသ ၊ ေအးခ်မ္း သာ ယာေသာ ေဒသ အျဖစ္ ၁၉၇၅ခုႏွစ္ မတ္လ ၁၅ ရက္ေန႕ မြန္းလြဲ ၁ နာ ရီ မိနစ္ ၅၀ အခ်ိန္ မွ ယေန႕ ယ ခု အခ်ိန္ထိ ရပ္တည္ ေနနိုင္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္သူႏွင့္ ျပည္သူ႕ တပ္မေတာ္ ၏ လက္ တြဲ တိုက္ ခိုက္ ေအာင္ ျမင္မႈ တစ္ခု အား ေရးသားေဖာ္ျပ အပ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment