ကြမ္းလံု ရက္ ၄၀ တိုက္ပြဲ

ကြမ္းလံု ရက္ ၄၀ တိုက္ပြဲ မွ နာမည္ ေက်ာ္ ဟိုက္ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္း

ကြမ္းလံု ရက္ ၄၀ တိုက္ပြဲ ႏွင့္ ပတ္သတ္ ျပီး ၁၉၄၈ မွ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အတြင္း ျဖတ္သန္း လာေသာ ျမန္ မာ့ သမိုင္း အက်ဥ္း ႏွင့္ တပ္မေတာ္ က႑ ( တတိယ တြဲ ) စာမ်က္ ႏွာ ၉၆ ၊ ၉၇ ၊ ၉၈ ၊ ၉၉ တြင္ ေအာက္ ပါ အတိုင္း ေဖာ္ျပ ထား သည္ -

၁၉၇၁ ခုႏွစ္ အတြင္း ထင္ရွား ေသာ စစ္ဆင္ ေရး မ်ား အနက္ မွ ၁၉၇၁ နို၀င္ဘာ ၁၉ ရက္ မွ ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ရက္ေန႔ အထိ ရက္ေပါင္း ၄၀ ၾကာျမင့္ ခဲ့ ေသာ ကြမ္းလံု တိုက္ပြဲ မွာ အထူး ထင္ ရွား ေသာ တိုက္ပြဲ ၾကီး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။ ထို ကြမ္းလံု ရက္ ၄၀ တိုက္ပြဲ သည္ နိုင္ငံေတာ္ ၏ နယ္ေျမ တည္တံ့ ခိုင္ျမဲ မႈ ႏွင့္ အခ်ဳပ္ အခ်ာ အာဏာ ပိုင္ဆိုင္မႈ ကို ျခိမ္းေျခာက္လာ သည့္ နယ္ခ်ဲ႕ လက္ပါးေစ ဗကပ တပ္မ်ား ကို တပ္မေတာ္ မွ က်ားကုတ္ က်ားခဲ ျဖင့္ အသက္ေပါင္း ေျမာက္မ်ား စြာ ေပးဆပ္ ရင္းႏွီး တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ ရေသာ သမိုင္း၀င္ တိုက္ပြဲ တစ္ခု လည္း ျဖစ္သည္။

ကြမ္းလုံ ေဒသ သည္ စစ္ေရး အရ အခ်က္ အခ်ာ က်ေသာ ေနရာ ေဒသ ျဖစ္သည္။ ကြမ္း လုံ ေျမာက္ ဖက္ တြင္ ကပ္လ်က္ လြယ္မန္ခါး၊ လြယ္ျမင္ရွမ္း၊ ဟိုက္ ကမ္းပါး၊ ပညက္ ထန္ ၊ ေရွာင္တီးလုံ စေသာ ေတာင္ ကုန္း မ်ား သည္ တခု ႏွင့္ တခု ဆက္ကာ ကြမ္းလုံ ျမိဳ႕မွ အေရွ႕ဘက္ သို႕ ဟိုပန္ အထိ ကားလမ္း တေလွ်ာက္ ကို မိုး၍ ထားၾက သည္။

ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ အေနျဖင့္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ့္ အတြင္း ခ်မွတ္ ထားေသာ နိုင္ငံ ေရး စစ္ေရး ေမွ်ာ္မွန္း ခ်က္မ်ား ျဖစ္သည့္ ကြမ္းလံု ျမိဳ႕ ကို သိမ္းပိုက္ လွ်က္ ကိုးကန္႔ ႏွင့္ ၀ နယ္ေျမ မ်ား အပါ အ၀င္ ခ်ဲ႕ထြင္ သိမ္းယူ ကာ လြတ္ေျမာက္ နယ္ေျမ အျဖစ္ ထူေထာင္ ၍ ကမာၻ ကို ေၾကျငာ ျပီး ကမာၻ႕ ကြန္ျမဴ နစ္ နိုင္ငံ မ်ား မွ တရား၀င္ အကူ အညီ မ်ား ရယူရန္ ဟူ ေသာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ကို အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ုိင္ရန္ စိုင္းျပင္း ျပင္ဆင္ လာၾကသည္။ ထိုရည္ မွန္းခ်က္ ကိုအေကာင္ အထည္ ေဖာ္နုိင္ရန္ အတြက္ ဗကပ တို႔ သည္ ၁၉၇၁ နို၀င္ဘာ ၁၃ ရက္မွ စတင္ကာ စုဖြဲ႕ မႈ မ်ား ျပဳလုပ္လာ ခဲ့ရာ သံလြင္ အေရွ႕ ျခမ္းတြင္ ဗကပ တပ္ရင္း ၃၀၃၅ ၊ ၄၀၄၅ ၊ ၄၀၄၆ ၊ ၄၀၄၇ ၊ ၄၀၄၈ ႏွင့္ ၄င္းတို႕ ၏ ေက်းရြာ လက္နက္ ကိုင္ အဖြဲ႕ အစည္းမ်ား အပါအ၀င္ အင္အား ၂၈၀၀ ခန္႔ အထိ လည္းေကာင္း ၊ သံလြင္ အေနာက္ျခမ္း တြင္ ဗကပ တပ္ရင္း ၃၀၃၁ ၊ ၃၀၃၇ ႏွင့္ မုန္းေပၚ ၊ နမ့္ေတာင္း ေဒသ ရွိ ၄င္းတို႕ ၏ ေက်းရြာ လက္နက္ ကိုင္ အဖြဲ႕ မ်ား အပါအ၀င္ အင္အား ၁၂၀၀ ခန္႔ ျဖင့္ လည္းေကာင္း စုဖြဲ႕ ခဲ့ ၾက သည္။ ထို႔ အျပင္ တစ္ဘက္ နုိင္ငံ မွ ကြပ္ကဲ မႈ အဖြဲ႕ ၊ လက္နက္ ၾကီး အဖြဲ႕ အင္အား ၃၆၃ ေယာက္ ၊ အမ်ိဳး သမီး ၂၀၀ ခန္႔ ႏွင့္ ၁၄.၅ စက္ ေသနတ္ၾကီး ၇ လက္ လည္း ပါ၀င္ အင္အား ျဖည့္ ထားေၾကာင္း သိရွိရ သည္။ ဗကပ တို႔ အေန ျဖင့္ ဤ သို႕ အင္အား စုဖြဲ႕ ျပီး ေနာက္ ကြမ္းလံု ျမိဳ႕သိမ္း တိုက္ပြဲ ၾကီး ကို ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ နို၀င္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႔ တြင္ အျပင္း အထန္ စတင္ ဆင္ႏြဲ တိုက္ခိုက္ ပါေတာ့ သည္။

အဆိုပါ ဗကပ တို႔ ၏ ထိုးစစ္ ကို တပ္မေတာ္ မွ နယ္လွည့္ စဗဟ ( ၁ ) ႏွွင့္ တပ္ရင္း ၄ ရင္း ၊ ရတ အမွတ္ ( ၇၇ ) ေျချမန္ တပ္မ ဌာန ခ်ဳပ္ ႏွင့္ တပ္ရင္း ၅ ရင္းတို႔ ျဖင့္ အျပင္း အထန္ ခုခံ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ ပါသည္။ ထို႔ အျပင္ တပ္မေတာ္ ဘက္ မွ ကိုးကန္႔ ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ ၀င္မ်ား ၊ ကြမ္း လံု ျမိဳ႕ ရွ္ိ ျပည္သူ႕ ရဲတပ္ဖြဲ႕ ၀င္မ်ား ႏွင့္ ကြမ္းလံု ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕ သား ျပည္သူလူထု တစ္ရပ္ လံုး ကလဲ ပါ၀င္ အားျဖည့္ ပံ့ပိုး ေပးခဲ့ သည္။ ဤသည္ ပင္ အေရးၾကီး လွ်င္ ေသြးစည္း ၾကေသာ သာဓက ကို ျပသျခင္း ပင္ျဖစ္ရာ ထိုအခ်က္ သည္ပင္ ရန္သူ တို႔ အဖို႔ တပန္း ရႈံး ခဲံျပီ ျဖစ္သည္။

ဗကပ တို႔ အေနျဖင့္ ၄င္းတို႕ စုေဆာင္း ရရွိ ထားေသာ လူ အင္အား လက္နက္ အင္အား တို႔ အားကိုး ျဖင့္ နို၀င္ဘာ ၁၉ ရက္ေန႔ တြင္ ကြမ္းလံု ေဒသ သို႕ အလံုး အရင္း ၀င္ေရာက္ လာခဲ့ ၾကျပီး ႏို၀င္ဘာ ၂၀ ရက္ ေန႕တြင္ မိုင္တိုင္ ၃၅ ႏွင့္ ၄၀ တို႕ အၾကား ရွိ တံတား မ်ားကို ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီး ကာ တပ္မေတာ္ မွ တပ္စု တစ္စု တာ၀န္ ယူ ထားေသာ လြယ္ မန္ခါး ေတာင္ကုန္း အား စတင္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ ၾကသည္။ ထိုသို႔ လြယ္မန္ခါး ကို ဗကပ တို႔ ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ ေနစဥ္ ထို ေတာင္ကုန္း ၏ ေျမာက္ဘက္ တြင္ ကပ္လ်က္ ရွိေသာ လြယ္ျမင္ရွန္း ေတာင္ကုန္း မွ ကိုးကန္႔ ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ အင္အား ၈၀ ခန္႔ အား အျခား ဗကပ တပ္ရင္း တစ္ရင္း က အေရွ႕ ဘက္မွ တိုက္ခိုက္ လာ သျဖင့္ ကိုးကန္႔ ကာကြယ္ေရး တုိ႕ ဆုတ္ေပး ရေလ သည္။ လြယ္ မန္ခါး ေတာင္ကုန္း တြင္ တပ္ မေတာ္ မွ ၾကံ့ၾကံ့ ခံ တြင္းလွန္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ရာ အနီး ကပ္ လွံစြပ္ ထိုး တိုက္ပြဲ ၈ ၾကိမ္ ျဖစ္ပြား သည္ အထိ ျပင္းထန္ ခဲ့သည္။ တိုက္ပြဲ မွာ ၃၇ နာရီ ၾကာျပီး တပ္မေတာ္ ဘက္မွ ( ၃ ) ဦး က်၍ ( ၁၀ ) ဦး ဒဏ္ရာ ရရွိ ခဲ့ သည္။ ထို႔ အျပင္ ဗကပ တို႔ သည္ ေပ ၄၀၀၀ ေက်ာ္ျမင့္ ေသာ ေတာင္ေက်ာ ေပၚ ရွိ လြယ္မန္ခါး စခန္း ကို နို၀င္ဘာ ၂၂ ရက္ ၊ ၂၅ ရက္ ႏွင့္ ၂၆ ရက္ေန႔ တြင္ ၄င္း ၊ ေပ ၆၀၀၀ ေက်ာ္ အျမင့္ ေတာင္ေက်ာ ေပၚ ရွိ ေရွာင္တီ လင္ စခန္း ကို နို၀င္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔ တြင္ ၄င္း လက္နက္ ၾကီး ပစ္ကူ အဆ မတန္ ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ ၾကသည္။

နို၀င္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔ တြင္ကား နာမည္ ေက်ာ္ ဟိုက္ ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္း အား လြယ္မန္ခါး ႏွင့္ ပညက္ထန္ ေတာင္ေၾကာ ေပၚတြင္ လက္နက္ ၾကီး မ်ား တပ္ဆင္ ကာ လက္နက္ၾကီး ပစ္ကူ အဆမတန္ ျဖင့္ ထိုးစစ္ ဆင္ႏြဲ တိုက္ခိုက္ ေနၾကျပီ ျဖစ္သည္။ ဗကပ တို႕ သည္ ဟိုက္ကမ္းပါး စခန္း အား ၃၀၃၅ ၊ ၄၀၄၅ တပ္ရင္း မ်ား မွ ေခ်မႈန္း ေရး အျဖစ္ တိုက္ပြဲ ၀င္ေစျပီး တပ္ရင္း ၂ ရင္း ျဖင့္ စစ္ကူ လာနိုင္ေသာ လမ္းေၾကာင္း မ်ား အား ျဖတ္ေတာက္ ပိတ္ဆို႔ ေစခဲ့ သည္။ ဗကပ တို႕ သည္ ေခ်မႈန္း ေရး အျဖစ္ အင္အား ၂၀၀ စီျဖင့္ အသုတ္လိုက္ ခြဲ ကာ တပ္မေတာ္ မွ ပစ္ခတ္ ေန ေသာ အျမာက္ က်ည္ ၊ စိန္ေျပာင္း က်ည္ ၊ လက္နက္ငယ္ က်ည္ ႏွင့္ မိုင္းကြင္း မ်ား အၾကား မွ အတင္း ထိုးေဖာက္ ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ ၾကသည္။

ရန္သူ႕ အေနျဖင့္ ဟိုက္ ကမ္းပါး ကို မရမက အေသခံ ၍ အဘယ့္ေၾကာင့္ ၾကိဳးစား ရပါ သနည္း။ အေၾကာင္း ရွိပါသည္။ ထို ဟိုက္ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္း သည္ ကြမ္းလံု ၾကိဳး တံတား နွင့္ တပ္မေတာ္ အျမာက္ တပ္စု ေတာင္ကုန္း အား စိုးမိုး ေနသည့္ အျပင္ ကြမ္းလံု ခံစစ္ ေၾကာင္း ၏ အခ်က္ အခ်ာ ေနရာ ျဖစ္သည္။ စစ္ သေဘာ အရ ေျပာရလွ်င္ ဟိုက္ကမ္း ပါး စခန္း ကို သိမ္း ပိုက္ ရရွိ ျခင္း သည္ ကြမ္းလံု ျမိဳ႕ အား ရရွိ ျခင္း ပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႕ ေၾကာင့္ ဗကပ တို႕ သည္ ကြမ္းလံု ျမိဳ႕ ကာ စခန္း မ်ား အား တစ္ခု ျပီး တစ္ခု တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ ျပီး ေနာက္ဆံုး အဆင့္ တြင္ ဟိုက္ကမ္း ပါး ကို အလံုး အရင္း ျဖင့္ ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။

ရန္သူ ဗကပ တို႕ အေနျဖင့္ယခု တိုက္ပြဲ မွာ အဆံုး အျဖတ္ တိုက္ပြဲ ျဖစ္သျဖင့္ ရွိသမွ် အင္အား ထု ကို အသံုး ျပဳ တိုက္ခိုက္မႈ ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ မွ ယာယီ ဆုတ္ခြာ ေပးခဲ့ ရသည္။ သို႕ ရာတြင္ တပ္မေတာ္ အေနျဖင့္ ၄င္း ဟိုက္ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္း အား ျပန္လည္ မသိမ္း ပိုက္ နိုင္ပါက ကြမ္းလံု ခံစစ္ မွာ မည္သို႕ မွ် မခံ နိုင္ဘဲ သံလြင္ ျမစ္ အေရွ႕ျခမ္း တြင္ အေသခံ တိုက္ပြဲ ၀င္ရန္ သာ ရွိေၾကာင္း တိုက္ပြဲ ၀င္ တပ္မေတာ္ သား အဆင့္ အတန္း အား လံုး က နားလည္ သေဘာ ေပါက္ ထား ၾကျပီး ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္ သား မ်ားသည္ ရန္သူ ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ တိုက္ပြဲ ၀င္ရင္း အသက္ ေပး ရသည္ က ပိုျမတ္သည္ ဟူ ေသာ ခံယူခ်က္ သူရဲ ေကာင္း စိတ္ဓါတ္ ျဖင့္ ရန္သူ႕ တပ္ အတြင္း တဟုန္ ထိုး ၀င္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ ၾက သည့္အျပင္ ၁၀၅ မမ ေလကြဲ က်ည္ မ်ား အပါ အ၀င္ လက္နက္ ၾကီး ပစ္ကူ မ်ား ထိထိ ေရာက္ေရာက္ အသံုး ျပဳ တန္ျပန္ တိုက္စစ္ ဆင္ႏြဲ ခဲ့ သျဖင့္ ဗကပ တို႕ သည္ က်ဆံုး ဒါဏ္ရာ ရသူ တို႕ ကို ပင္ မသည္ ေဆာင္ နုိင္ဘဲ ဟိုက္ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္း မွ ျပည္လည္ ဆုတ္ခြာ သြား ၾကရသည္။ ဤသို႕ ျဖင့္ တပ္မေတာ္ သည္ ဗကပတို႕ ၏ တိုက္စစ္ အဟုန္ ကို ရိုက္ခ်ိဳး ကာ ဟိုက္ကမ္း ပါး ေတာင္ကုန္း အား ျပန္လည္ သိမ္းပိုက္ နုိင္ခဲ့ သည္။

ထိုမွ် မက ရန္သူ ဆုတ္ ခြာ ရာ ေနာက္ သို႕ ထပ္ၾကပ္ လိုက္ ၍ တိုက္စစ္ ဆင္ မႈ ေၾကာင့္ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ ည ၁၂ နာရီ ၁၅ မိနစ္ တြင္ ဗကပ ပင္မ စစ္ေၾကာင္း ဆုတ္ခြာ သြား ရသည္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၁ ရက္ေန႔ တြင္ လြယ္မန္ခါး ေတာင္ကုန္း အား ဗကပ တို႕ ၏ မီးကုန္ ယမ္းကုန္ ခုခံ ေနမႈ ၾကား မွ တပ္မေတာ္ မွ တက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ သိမ္းပိုက္ နုိင္ခဲ့ သည္။ ဒီဇင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔ တြင္ ကုန္းၾကဲ တိုက္ပြဲ ဆက္လက္ ျဖစ္ပြား ခဲ့ျပီး ဗကပ တို႕ သည္ ကြမ္းလံု ေဒသ စစ္မ်က္ ႏွာ တဟ္ခု လံုး မွ ဆုတ္ခြာ ထြက္ေျပး သြား ခဲ့ ရသည္။ ကြမ္းလံု ရက္ ၄၀ တိုက္ပြဲ စဥ္ တစ္ေလွ်ာက္ တြင္ တပ္မေတာ္ အေနျဖင့္ မိမိ ထက္ အင္အား ၁၀ ဆ မက သာလြန္ေသာ ရန္သူ တို႕ အား ခုခံ တြန္းလွန္ နုိင္ခဲ့ ကာ ဗကပ တို႕ ၏ လြတ္ေျမာက္နယ္ ေျမ ထူေထာင္ ျပီး စင္ျပိဳင္ အစိုးရ ထူေထာင္ မည့္ နိုင္ငံ ေရး ရည္မွန္းခ်က္ အား အပိုင္းပိုင္း က်ိဳးေအာင္ ရိုက္ခ်ိဳး လိုက္နိုင္ ေသာ သမိုင္း၀င္ တိုက္ပြဲ တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ သည္။ တိုက္ပြဲ ကာလ တစ္ေလွ်ာက္ ရန္သူ ဗကပ တို႔ဘက္ မွ အင္အား ၁၂၀၀ ခန္႕ ထိခိုက္ က်ဆံုး ခဲ့ျပီး တပ္မေတာ္ မွ နိုင္ငံ သားေကာင္း ၈၅ ဦး တိုင္းျပည္ အတြက္ အသက္စြန္႕လႈဴ သြား ၾကကာ ၂၇၄ ဦး ဒါဏ္ရာ ရရွိ ခဲ့သည္။

ကြမ္းလံု တိုက္ပြဲ နဲ႔ ပတ္သတ္ လို႔ ကိုရဲမိုး ရဲ႕ " တပ္မေတာ္ ဘာလဲ ဘယ္လဲ အပိုင္း ၂၁ - က " မွာ ေရးသား ေဖာ္ျပ ထားတာ ကေတာ့ -

၁၉၇၀ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ ပိုင္း မွာ ေတာ့ ရန္သူ ဟာ ၀ ကုန္းျမင့္ ေဒသ ကိုပါ သိမ္းပိုက္ ထားနိုင္ျပီ ျဖစ္ျပီး ရွမ္း ျပည္နယ္ ရဲ႕ ျမိဳ႕ ေတာ္ လားရွိဳးနဲ႔ ၁၀ မိုင္ အကြာ မွာ ရွိတဲ့ ပန္က်ဳံ မွာ ကို တိုက္ပြဲ အျပင္း အထန္ ျဖစ္ပြား ေနတဲ့ အေျခ အေန ကို ဆိုက္ေရာက္ လို႔ ေန ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လဲ အေျခ အေန ဟာ တပ္မေတာ္ ဘက္ ကို စတင္ ျပီး ယိမ္းယိုင္ လာပါ ေတာ့ မယ္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ၾကိဳတင္ ေမ်ွာ္လင့္ မထား မိတဲ့ စစ္နတ္ဆိုး တစ္ပါး ဟာ ပဲခူး ရုိးမ ေတာနက္ ေတြ ထဲကေန ျမန္ျမန္ ဆန္ဆန္ ျပန္ထြက္ လာျပီး တီအီး အလဲဗင္း စစ္ကားၾကီး ေတြ စီးလို႔ အေရွ႕ ေျမာက္ ေဒသ ကို အျပင္း ခ်ီတက္ လို႔ လာေန ပါျပီ။ အဲဒါ ကေတာ့ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ မွာ ထိပ္ေျပာင္ျပီး နပိုလီယန္ လို ့နာမည္ ေျပာင္ ေပး ခံရတဲ့ ရပခ လွဳပ္ရွား စစ္ဗ်ဴဟာ အမွတ္ (၁) ဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴးၾကီး ထြန္းရီ နဲ႔ တပ္ မေတာ္ ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ အမွတ္( ၇၇ ) ေျချမန္ တပ္မ တို႔ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၇၁ ခုႏွစ္ နို၀င္ဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔ ည ၈ နာရီ ခန္ ့မွာ ပီအာစီ ၁၀ တပ္မေတာ္ ဆက္သြယ္ေရး စက္ က ေပၚထြက္ လာတဲ့ " ေကာင္းတံု" " ေကာင္းတံု " " ေကာင္းတံု " ၾကားလား။ ဒါပဲ။ ဆိုတဲ့ စကားသံ ဟာ တိုက္ပြဲ ၀င္ ေရွ႕တန္း တပ္ေတြ ကို ကြမ္းလံု မွာ အေျချပဳ ကြပ္ကဲ ေနတဲ့ ကြပ္ကဲမွဳ ရုံး က နည္း ဗ်ဴဟာမွဴး နဲ႔ အေျမာက္ တပ္ခြဲမွဴး ရဲ႕ မ်က္ႏွာ ကို ကြက္ကနဲ ပ်က္သြား ေစ ပါတယ္။ ဒါဟာ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ ပိုင္း မွာ ဖုန္ၾကားရွင္ ကိုယ္တိုင္ တပ္မဟာ မွဴး အျဖစ္ ပါ၀င္ တဲ့ ဗကပ အေရွ႕ ေျမာက္ စစ္ ေဒသ ဟာ အင္အား ၄၀၀၀ နီးပါး နဲ ့ခ်ီတက္ လာျပီး ကြမ္းလုံ ျမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္ ၇ မိုင္ အကြာ တာျမင္ရွန္ ေတာင္ထိပ္ မွာ တပ္စြဲ ထားတဲ့ ေလာ္စစ္ဟန္ ရဲ႕ အင္အား ၈၀ ေလာက္ ရွိတဲ့ ကိုးကန္႔ ကာကြယ္ ေရး ျပည္သူ႕ စစ္စခန္း ကို စတင္ တိုက္ခိုက္ ျပီး ကြမ္းလံု ေဒသ တိုက္ပြဲစဥ္ မ်ားကို စတင္ ခဲ့လိုက္တဲ့ ေနာက္ဆက္ တြဲ အက်ိဳးဆက္ ျဖစ္သလို ဒီ ဆက္သြယ္ေရး စကား၀ွက္ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ ဟာ ကြမ္းလံုျမိဳ႕ ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ခံစစ္ ဟိုက္ကမ္းပါး စခန္း က အမွတ္ ၁၀၅ ေျချမန္ တပ္ရင္း တပ္ခြဲမွဴး ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး အဆင့္ အေန နဲ႔ စခန္း အသက္ ကယ္ အေျမာက္ ပစ္ကူ ေပးဖို႔ စကား၀ွက္ နဲ ့ေတာင္းဆို လိုက္ တာပါ။

ဒီ စကား၀ွက္ ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ အရ ခမရ ၁၀၅ နဲ ့ ကခ်င္ ၃ က တိုက္ပြဲ၀င္ စစ္သည္ ေတြဟာ ကတုတ္က်င္း ေတြ ေရွ႕ မွာပဲ ရန္သူနဲ ့လံုးေထြး သတ္ပုတ္ ေနကုန္ျပီ ျဖစ္ျပီး တပ္ခြဲ ရဲ႕ ခံစစ္စည္း ဟာလဲ လံုး၀ က်ိဳးေပါက္ သြားျပီ လို ့ အဓိပၸာယ္ ရ ပါတယ္။ ဒီ စခန္း က်ဆံုး သြားရင္ ေတာ့ ကြမ္းလံု ျမိဳ႕ရဲ႕ အနာဂတ္ ဟာ အေတာ့္ ကို ဆိုးဆိုး ရြားရြား နဲ ့ ရင္ဆိုင္ ရပါ ေတာ့မယ္။ ေနာက္ဆံုး မွာ ေတာ့ တပ္ခြဲမွဴး ဟာ စကား၀ွက္ " ေကာင္းတံု " နဲ႔ ရန္သူ နဲ႔ လံုးေထြး ေနတဲ့ သူ႕ တပ္ခြဲ အေပၚ ကိုပဲ ၁၀၅ မီလီမီတာ ေဟာင္၀စ္ဇာ အေျမာက္ ေလးလက္ ရဲ႕ ေလကြဲ အေျမာက္ က်ည္ေတြ နဲ ့ပစ္ခတ္ ေပးဖို႔ ျပတ္ျပတ္ သားသား ေတာင္းဆို လိုက္ ပါျပီ။

ကြမ္းလံု ေဒသ တိုက္ပြဲစဥ္ မ်ား ဟာ ရက္ေပါင္း ၄၀ ခန္ ့ၾကာျမင့္ ခဲ့ျပီး တပ္မေတာ္ နဲ ့တစ္ဖက္ နိူင္ငံ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံ ျပဳ ဗမာ ျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ တို႔ အေသ အေၾက တိုက္ခိုက္ ၾကတဲ့ တိုက္ပြဲစဥ္ မ်ားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ဖက္ စလံုး မွာ စစ္သည္ ေထာင္ နဲ ့ခ်ီ ပါ၀င္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ ၾကျပီး တပ္မေတာ္ ဘက္ ကေတာ့ ေလာ္စစ္ဟန္ ေခါင္းေဆာင္ တဲ့ ကိုးကန္႔ ကာကြယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕ အင္အား ၈၀၀ ခန္ ့က ပါ၀င္ တိုက္ခိုက္ ေပးခဲ့ ပါတယ္။ ကြမ္းလံု တံတားၾကီး မွာပါ မိုင္း မ်ား တပ္ဆင္ ထားခဲ့ ျပီး တန္ျပန္ တိုက္ စစ္ဆင္ တဲ့ တပ္မ်ား ဟာ သတ္မွတ္ခ်ိန္ အတြင္း စခန္း မ်ား ကို မသိမ္း နိုင္ခဲ့ ရင္ လားရွိဳး ျမိဳ႕ မက်ေရး အတြက္ တံတားၾကီး ကိုပါ ေဖာက္ခြဲ ပစ္ဖို ့ စီစဥ္ ခဲ့ရတဲ့ အေန အထား ကို ဆိုက္ေရာက္ ခဲ့ပါတယ္။ ကြမ္းလံု တိုက္ပြဲစဥ္ မ်ား အျပီး မွာေတာ့ ဗကပ ထိုးစစ္ ဟာ အေတာ္ ကို ဦးက်ိဳး လို႔ သြား ခဲ့ ပါျပီ။

ကြမ္းလံု တိုက္ပြဲ နဲ႔ ပတ္သတ္ ျပီး " ရဲေသာ္ မေသသူ တစ္ဦး " ဆိုတဲ့ ျမ၀တီ က ေဆာင္းပါး တစ္ခု မွာ ေတာ့ ဒီလို ေဖာ္ျပ ထား ပါတယ္ -

ဒုတိယ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ထြန္းရီ (ၿငိမ္း) ၏ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္အထိ စစ္သား ဘဝ ၄၂ ႏွစ္ တာ ကာလ အတြင္း တုိက္ပြဲ ျဖစ္စဥ္မ်ား တြင္ ကြမ္လံု ရက္ ၄ဝ တိုက္ပြဲ မွာ အထူး ထင္ရွား သည္။ ထို တိုက္ပြဲ တြင္ အေရွ႕ပိုင္း တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ ၏ စစ္ဗ်ဴဟာ (၁) မွဴး တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ၿပီး တုိက္ပြဲ ကို အနီးကပ္ ႀကီးၾကပ္ ကြပ္ကဲ ခဲ့သည္။ ဗကပ မ်ား ယခင္ က တပ္စခန္း မ်ားကို တိုက္ၿပီး လွ်င္ ျပန္ဆုတ္ သြားတတ္ သည္။ ယခု တစ္ႀကိမ္ တြင္ ထုိသို႔ မဟုတ္ ေတာ့ဘဲ လူ အင္အား အလံုး အရင္း သံုး၍ ကြမ္လံု ကို ၿမဳိ႕သိမ္း တိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲ ရန္ ရည္ရြယ္ ထားေၾကာင္း သိသာ လွသည္။ ဟိုက္ ကမ္းပါး ႏွင့္ ကြမ္လံု ၿမဳိ႕ အနီးကပ္ တည္ ရွိၿပီး ဟိုက္ကမ္းပါး သည္ ေပ ၂၅ဝဝ ခန႔္ ရွိကာ ကြမ္လံု ၿမဳိ႕ထက္ ေပ ၁ဝဝဝ ခန္႔ ပိုျမင့္ သည္။ ရန္သူ ဗကပ တုိ႔သည္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာ ၂ဝ ရက္ေန႔ တြင္ ကြမ္လံု ခံစစ္ေၾကာင္း ၏ ေျမာက္ဘက္ ဝင္ေပါက္ ျဖစ္ေသာ အျမင့္ ေပ ၇၃ဝဝ ရွိ တာျမင္ရွန္း စခန္း၊ တစ္ဆက္ တည္း တပ္စြဲ ထားေသာ မန္ခါး စခန္း တို႔ကို အလြန္ ႀကီးမား ေသာ အင္အား ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ရာ မိမိ တပ္မ်ား အားမတန္ ၍ မာန္ေလွ်ာ့ ဆုတ္ခြာ ေပးခဲ့ ရသည္။

ရန္သူ သည္ ႏိုဝင္ဘာ ၃ဝ ရက္ေန႔ တြင္ ဟိုက္ကမ္းပါး ကို စတင္ တုိက္ခိုက္ သည္။ ဟိုက္ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္း ကုိ ရန္သူ တို႔က အင္အား ေထာင္ခ်ီ ၿပီး တိုက္ခိုက္ ခဲ့သည္။ လက္နက္ႀကီး မ်ဳိးစံု ကို မိုးရြာ သလို ရြာခ် သည္။ အသုတ္ လုိက္ က်ားထိုး တိုက္ခိုက္ရာ တစ္ဖြဲ႕ ကို လူ ၂ဝဝ ခန႔္ ပါရွိ သည္။ စခန္း ရွိ တပ္မေတာ္ အင္အား က တပ္ခြဲ တစ္ခြဲ သာ ျဖစ္သည္။ တပ္ခြဲ တစ္ခြဲ ဆိုတာ ေတာင္ တစ္စု တစ္စည္း တည္း မဟုတ္ ထုတ္ႏုတ္ တပ္ခြဲ ျဖစ္သည္။ ရန္သူ က အႀကိမ္ မ်ားစြာ၊ အင္အား မ်ားစြာ လာေရာက္ ၿပီး ပစ္အား သံုး က်ားထိုး တိုက္ခိုက္ လာ၍ ဟုိက္ကမ္းပါး မွ စစ္သည္ မ်ား က်ဆံုး ဒဏ္ရာ ရမ်ားၿပီး တခ်ဳိ႕ ေတာင္ ေအာက္ ေျပးဆင္း လာခဲ့ ၾကသည္။ စစ္ဗ်ဴဟာ မွဴး က စိုးရိမ္ ၍ တစ္ဖက္ ကမ္း ရွိ တပ္မ်ား အား သြားေရာက္ စစ္ေဆးၿပီး ျပန္လာစဥ္ ညေမွာင္ေမွာင္ မည္းမည္း ၌ လူအုပ္စု မ်ား ေတြ႕၍ ေမးျမန္း ရာ ဟိုက္ကမ္းပါး က် သြားေၾကာင္း သိလိုက္ ရသည္။

ဟိုက္ကမ္းပါး က်လွ်င္ ကြမ္လံု လည္း ခံႏိုင္ရည္ ရွိေတာ့ မည္ မဟုတ္ ၍ သိသိ ခ်င္း ကြမ္လံု အတြင္းစည္း ႏွင့္ ဝန္းက်င္ ေတာင္ကုန္း မ်ားမွ တပ္ခြဲ႐ံုး ႏွင့္ ေလးစု ကို ရေအာင္ ထုတ္ႏုတ္ ခိုင္းသည္။ တစ္ဆက္ တည္း မွာပင္ ၁ဝ၅ မမ အေျမာက္ တပ္ခြဲမွဴး ကို ေခၚ ၍ အေျခ အေန ကို ရွင္းျပ ၿပီး ဟိုက္ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္း ေပၚသို႔ ၁ဝ၅ မမ အေျမာက္ ေလးလက္ စလံုး ျဖင့္ ခြင္းက်ည္ ႏွင့္ ေလကြဲ က်ည္ မ်ား ကို ဟန္ခ်က္ ညီညီ အသံုးျပဳ ကာ ရန္သူ မလႈပ္ရွား ႏုိင္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ ပစ္ခတ္ ေစသည္။ ထုတ္ႏုတ္ တပ္စု ေလးစု တြင္ စက္လတ္၊ ၃ ဒသမ ၅ ေလာင္ခ်ာ၊ ၇၅ မမ ေနာက္ပြင့္ ႐ိုင္ဖယ္ တို႔ အကူ အညီ ျဖင့္ ၁ဝ၅ မမ အေျမာက္ ပစ္ကူ ရယူ ေခ်မႈန္း တိုက္ခိုက္ ေစခဲ့သည္။ ညတြင္း ခ်င္း မိနစ္ ၄ဝ အတြင္း မွာ ပင္ တန္ျပန္ တိုက္စစ္ ဆင္ႏႊဲ ႏုိင္ခဲ့ သည္။ ခမရ (၁ဝ၅) မွ ရဲေဘာ္ မ်ား၏ စြန္႔လႊတ္ စြန္႔စားေသာ စိတ္ ျဖင့္ မိမိ တပ္မေတာ္ စစ္ေၾကာင္း ၏ ေအာ္ဟစ္ က်ားထိုး ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ သံမ်ား ေၾကာင့္ ၁၉၇၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁ ရက္ ဝဝး၃ဝ ခ်ိန္ တြင္ ရန္သူ ဗကပ မ်ားသည္ ဟိုက္ကမ္းပါး ေတာင္ကုန္း အား စြန္႔ခြာ ထြက္ေျပး ၾက ရသည္။

ဒါေတြ ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လတ္ တေလာ ေတြ႕ ရွိ သမွ် ကြမ္းလံု ရက္ ၄၀ တိုက္ပြဲ နဲ႔ ပတ္သတ္ တဲ့ အေၾကာင္း အရာ ေတြ ပါပဲ။ ဆရာ ေသာင္းေ၀ဦး ရဲ႕ အမွတ္ တရ တိုက္ပြဲ မ်ား အတြဲ ( ၅ ) ကေတာ့ ကြမ္းလံု ရက္ ၄၀ တိုက္ပြဲ အေၾကာင္း သီးသန္႕ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ မွာ မရွိ ေသး ပါဘူး ခင္ဗ်ာ။