မူဆယ္ ၿမိဳ႕နယ္ လားရိႈး - မူဆယ္ လမ္းမႀကီးေပၚရွိ မုန္းယု (၁၀၅) မိုင္မွ အေနာက္ဖက္ ၂ မိုင္ခန္႕ အ ကြာ တြင္ ေတာင္ကုန္း သံုးလံုး ကို ျမင္ ႏိုင္ ပါသည္။ ထုိ ေတာင္ကုန္း သံုးလံုး အနက္ ေျမာက္ဘက္ အ စြန္ ကုန္း မွာ အျမင့္ ဆံုး ျဖစ္ၿပီး မူဆယ္ စစ္မ်က္ႏွာ အတြက္ အေရးပါ ဆံုးေသာ စိုးမိုးကုန္း လည္း ျဖစ္ေလ သည္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ၏ ေရႊေရာင္ ေတာက္ေသာ ေန႕ရက္ မ်ား ျဖစ္သည့္ ၁၉၇၀ ျပည့္ႏွစ္ မွ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ မ်ား ၾကား တစ္ခု ေသာ ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ တြင္ အဆို ပါ ေတာင္ ကုန္း ေလး ေပၚ ၌ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ အေျမာက္ တပ္ဖြဲ႕ သားမ်ား သည္ ညီေနာင္ ေျခလ်င္ တပ္မ်ား နည္း တူ မိမိ တို႔ အသက္ ခႏၶာ အား စိုးစိမွ် မငဲ့ကြက္ ပဲ ႏိုင္ငံ ႏွင့္ လူမ်ိဳး အတြက္ ရက္ ရက္ ေရာေရာ ေပး လွဴ သြားခဲ့ ၾကေၾကာင္း ေျပာျပ လို ပါသည္။
၁၉၇၄ - ၇၅ ခုႏွစ္ တြင္ ဗမာ ျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ၏ အေရွ႕ေျမာက္ စစ္ ေဒသ တပ္မ်ား အား ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ မွ အေရွ႕ ေျမာက္ ပိုင္း တိုင္း စစ္ ဌာနခ်ဳပ္ နယ္ေျမ အတြင္း အမွတ္ (၉၉) ေျချမန္ တပ္မ ျဖင့္ ရင္ဆိုင္ ထိန္းခ်ဳပ္ ထား ခဲ့ရာ မူဆယ္ စစ္ နယ္၀ွမ္း တြင္ အမွတ္ (၉၉) ေျချမန္ တပ္မ ဌာနခ်ဳပ္ လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း ျဖစ္ေသာ အမွတ္ (၄) ေျခလ်င္ တပ္ရင္း မွ စခန္းထိန္း တာ၀န္ ယူ ခဲ့သည္။ ထို တိုက္ပြဲ၀င္ ေျခလ်င္ တပ္မ်ား အား ပစ္ကူ ေပးရန္ တာ၀န္ ကို အမွတ္ (၃) အေျမာက္ တပ္ရင္း (တင့္ကား ပစ္) အမွတ္ (၃၀၇) တပ္ခြဲ တပ္စု (ခ) မွ ထမ္းေဆာင္ ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဗိုလ္ႀကီး ေသာင္းျမင့္ ဦးစီး အေျမာက္ တပ္စု သည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ၏ ေနာက္ဆံုး လ ဒီဇင္ဘာ ၆ ရက္ေန႕ တြင္ ပြိဳင့္ ၄၅၆၁ သို႕ ေရာက္ရွိ တာ၀န္ ထမ္း ေဆာင္ ၾကသည္။ ၇၆ မီလီ မီတာ ေတာင္ေပၚ ပစ္ အေျမာက္ ၄ လက္ ရွိၿပီး တပ္စု အင္အား မွာ အရာရွိ ၁ ဦး စစ္သည္ ၃၅ ဦး ပါရွိ သည္။ ထို႕ျပင္ အေျမာက္ စခန္း လံုၿခံဳေရး အတြက္ အမွတ္ (၄) ေျခလ်င္ တပ္ရင္း မွ ဒု တပ္ရင္းမွဴး ဦးစီး တပ္စု တစ္စု ေပးထား သည္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ ၏ တပ္မဟာ (၂) မွဴး ထြန္းတင္ ဦးစီး လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္း ၁၀၇/ ၃၀၃၁ / ၃၀၃၃ / ၃၀၃၇ တို႕သည္ အင္အား ၁၀၀၀ ေက်ာ္ စုဖြဲ႕ ကာ မူဆယ္ ၿမိဳ႕သိမ္း စီမံခ်က္ ကို ေရးဆြဲ ခဲ့ၾက ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို စုဖြဲ႕မႈ ကို အခ်ိန္မီ သိရွိ လုိက္ျခင္း မရွိ ပဲ ဇန္န၀ါရီ ၁၉ ရက္ မွ သာ ဗမာ ျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ တပ္ အင္အား ၁၀၀၀ ခန္႔ မုန္းေပၚ မွ ေတာင္ဘက္ သို႕ဆင္းလာ ေၾကာင္း သတင္း ေဖၚထုတ္ ရ ရွိ ခဲ့သည္။
ဇန္န၀ါရီ ၂၀ ရက္ ေန႔ ပန္ဆိုင္း ေစ်းေန႔ တြင္ မြန္းလြဲ ၂ နာရီ ခန္႔ ၌ ေစ်းျပန္ မ်ားႏွင့္ အတူ ပါလာ ေသာ မ်က္ႏွာ စိမ္း မိန္းကေလး ၂ ဦး အား စစ္ေၾကာ ရာ မွ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ တပ္မ်ား ၏ မူဆယ္ ၿမိဳ႕ ႏွင့္ ပြိဳင့္ ၄၅၆၁ တိုက္ပြဲ စီမံခ်က္ ကို သိရ သည္။ ႏႈတ္ျဖင့္ သာ စစ္ေၾကာ ျခင္း ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ လက္ပါ စစ္ေၾကာ ျခင္း ေလာက္ ျမန္ဆန္ မႈ မ ရွိပဲ ထြက္ဆို ခ်က္ ေပးေသာ နံနက္ ၃ နာရီ တြင္ မူ န နာရီ ထိုးရန္ မိနစ္ ၁၅၀ သာ လိုေပ ေတာ့ သည္။
၂၁ ဇန္န၀ါရီ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ ၀၅၃၀ နာရီ ခန္႔ တြင္ ဗမာ ျပည္ ကြန္ျမဴ နစ္ ပါတီ တပ္မ်ား သည္ မူဆယ္ ခံစစ္စည္း ၏ ေရွ႕ပိုင္း ခလရ (၄) စခန္း မ်ား ကို ေရွာင္ကြင္း ၿပီး အမွတ္ (၃) အေျမာက္ တပ္ရင္း (တင့္ကား ပစ္) အမွတ္ (၃၀၇) တပ္ခြဲ တပ္စု (ခ) အေျခ ျပဳ ရာ ပြိဳ င့္ ၄၅၆၁ အေျမာက္ စခန္း ကို အင္အား ၅၀၀ ခန္႕ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ ပါေတာ့ သည္။ အေျမာက္ စခန္း ေတာင္ဘက္ ကိုက္ ၁၅၀ ခန္႔ ကြာ ခလရ (၄) မွ တပ္စိတ္ တစ္စိတ္ တည္းသာ ရွိေသာ ေသြး ေသာက္ ကုန္း ကို သာလြန္ ပစ္အား သာလြန္ လူအား ျဖင့္ တိုက္ခိုက္ ရာ ထို တပ္စိတ္ မွာ ၁၀ မိနစ္ ခန္႕သာ ခုခံ ႏိုင္ၿပီး အေျမာက္ စခန္း ဘက္သို႔ ဆုတ္ခြာ ခဲ့ၾက ရ သည္။
ရန္သူ သည္ စခန္း တြင္း သို႔ ေရာေႏွာ ၀င္ေရာက္ ႏိုင္ရန္ မိမိ စစ္သည္ မ်ား ေနာက္မွ ကပ္လ်က္ လိုက္ပါ လာရာ အေျမာက္ စခန္း ပတ္လည္ ပစ္က်င္း မ်ား တြင္ ေနရာ ယူ ထားေသာ အေျမာက္ စစ္သည္ မ်ား မွ ဆုတ္ခြာ လာသည့္ ေျခလ်င္ စစ္သည္ မ်ား ကို ပစ္ကြင္းမွ ရွင္းေအာင္ ဖယ္ခြာ ၾကရန္ သတိေပး ေအာ္ဟစ္ ၿပီးသည္ ႏွင့္ လက္ တစ္ကမ္း တိုက္ပြဲ ကို ဆင္ႏြဲ ၾက ေလေတာ့ သည္။ ထို အခ်ိန္ အေတာ အတြင္း တပ္စုမွဴး ဦးစီး မႈျဖင့္ ၇၆ မမ အေျမာက္ ၃ ခ်က္ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္ ႏို္င္ ခဲ့ၿပီး တပ္စုမွဴး အျခား ဘက္ သို႔ သြားေရာက္ ကြပ္ကဲ စဥ္ တပ္သား သန္းေအး ႏွင့္ တပ္သား သန္းစိုး တို႔ သည္ ရန္သူ႕ လက္နက္ႀကီး လက္နက္ ငယ္ က်ည္ မ်ား က်ေရာက္ ေပါက္ကြဲ ေနသည့္ ၾကား မွ အႀကိမ္ႀကိမ္ က်ားထုိး တ္ုိက္ခုိက္ ရန္ တန္းစီ ေနေသာ ရန္သူ မ်ား ႏွင့္ က်ားထိုး တိုက္ခိုက္ လာေသာ ရန္သူ မ်ား ကို ၇၆ မမ အေျမာက္ ျဖင့္ ၄ ခ်က္ ထပ္မံ ပစ္ခတ္ ေခ်မႈန္း သုတ္သင္ ႏုိင္ခဲ့ သည္။
အေျမာက္ စစ္သည္ ေတာ္ ၃၆ ဦး သည္ ရန္သူ အင္အား ၅၀၀ ေက်ာ္ ကို ၃ နာရီ ခန္႔ ခုခံ တိုက္ခိုက္ ၿပီးခ်ိန္ တြင္မူ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေက်ာ္မင္း တပ္ၾကပ္ႀကီး တင့္လြင္ တပ္ၾကပ္ ဇာလီ ယာလား ဒုတပ္ၾကပ္ ေမာင္ျမင့္ တပ္သား သံေခ်ာင္း တပ္သား ေက်ာ္၀င္း တပ္သား လွျမင့္ တပ္သား ျမ၀င္း တပ္သား တင္ထြဋ္ တပ္သား ေစာလြင္ တပ္သား ေက်ာ္ထြန္း တပ္သား စန္းေမာင္ တပ္သား ျမမင္း တို႔ ရန္သူ႕ လက္နက္ ငယ္ ထိမွန္ က်ဆံုး သြားၾက ၿပီ ျဖစ္သည္။ အေျမာက္ တပ္စု ၏ တစ္၀က္ နီးပါး က် ဆံုး သြားၾက ျခင္း ျဖစ္ရာ ခံစစ္ စည္း က်ိဳးေပါက္ ၿပီး အေျမာက္ ပစ္ က်င္း ေပၚ သို႔ ရန္သူ မ်ား ေရာက္ရွိ လာေတာ့ သည္။ အေျမာက္ က်င္း ရွိ တပ္သား သန္းေအး သည္ အေျမာက္ အား စြန္႕ခြာ သြားျခင္း မရွိပဲ သူ၏ လက္နက္ ငယ္ ျဖင့္ ရဲ၀ံ့ စြာ ခုခံ ပစ္ခတ္ ခဲ့သည္။ က်ည္ကုန္ သြားခ်ိန္ ၌ ရန္သူ အား လံုးေထြး သတ္ပုတ္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ျပန္ သည္။ တပ္သား သန္းေအး အား ရန္သူ မွ လူ အင္အား မ်ားျပား စြာ သံုး၍ ၀ိုင္း၀န္း လံုးဖိ သတ္ျဖတ္ ေလသည္။ တပ္သား သန္းေအး ၏ ဦးေခါင္း အား ေသနတ္ ဒင္ ျဖင့္ ထုရိုက္ ၾက သည္။ မ်က္ႏွာအား ေျမႀကီးျဖင့္ ဆြဲေဆာင့္ ဖိသတ္ ျခင္း ခံရ ခ်ိန္တြင္ ပင္ တပ္သား သန္းေအး သည္ ရန္သူ မ်ား လက္မွ ေသနတ္ မ်ား ကို မိသည့္ ေနရာ ဆြဲကိုင္ ထားရာ အမ္ - ၂၂ (၂) လက္ ၏ က်ည္အိမ္ မ်ား အား ၎ ၏ လက္ တစ္ဖက္ တစ္ခ်က္ စီ တြင္ ဆုတ္ကိုင္ ထားမိ သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ အတြက္ သူ႕အသက္ ကို စြန္႕လႊတ္ သြားခ်ိန္ တြင္ သူ႕ လက္ ကို ျဖဳတ္ မရ ေတာ့ ပဲ ရန္သူ မွ က်ည္အိမ္ မ်ား ကိုသာ ျဖဳတ္ခ်န္ ထားခဲ့ ရသည္။ ထုိေန႔ ညေန တြင္ စခန္း အား ခလရ (၄) မွပင္ ျပန္လည္ သိမ္းပိုက္ ရယူ ခဲ့ခ်ိန္ ၌ တပ္သား သန္းေအး ၏ ၀ိဉာည္ မဲ့ ခႏၶာ ကို္ယ္ ကို ဘယ္ညာ လက္ တစ္ဖက္ စီ ၌ ရန္သူ႕ က်ည္အိမ္ ၁ ခုစီ ကိုင္လ်က္ သား ေတြ႕ရွိ ခဲ့ၾက ေလသည္။
ဆယ္ဆ မက သာလြန္ ေသာ ရန္သူ အား မိနစ္ ၁၈၀ ခန္႔ ရွိရင္း အင္အား တစ္၀က္ နီးပါး အက် အဆံုး ခံ ခုခံ တိုက္ခိုက္ အၿပီး အေျမာက္ တပ္စု သည္ ဒဏ္ရာ ရ တပ္စုမွဴး ႏွင့္ စစ္သည္ ၃ ဦး အား အပါ ဆြဲ ၍ ပြိဳင့္ ၄၅၆၁ မွ ဆုတ္ခြာ လာခဲ့ ရ သည္။ တစ္စု တစ္စည္း တည္း ဆုတ္ခြာ လာရ ျခင္း မဟုတ္ မူ၍ တပ္စု မွ လူစု ကြဲကာ တပ္သား သန္းစိုး တပ္သား ေမာင္ေမာင္ တပ္သား ေစာရိႈရႈိး တပ္သား သုခ တို႔ ရန္သူ ၏ ဖမ္းဆီး ျခင္း ခံခဲ့ ရျပန္ သည္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ တပ္မ်ား ၏ တပ္မဟာ ၂ တပ္ရင္း ၃၀၃၁ တပ္ရင္း မွဴး သည္ ထို သံု႕ပန္း အေျမာက္ တပ္သား ေလးမ်ား အား ခ်ိန္တြက္ နည္းမ်ား ေမးၿပီး မူဆယ္ ၿမိဳ႕ ကို မိမိ အေျမာက္ မ်ား ျဖင့္ လွမ္းပစ္ ၾက သည္။ အေျမာက္ တပ္သား ေလးမ်ား မွ ခ်ိန္တြက္ နည္း အမွန္ မေျပာ ပဲ လႊဲေျပာ ခဲ့သည့္ အတြက္ မူူဆယ္ ၿမိဳ႕ အထိ အခိုက္ မရွိ ခဲ့ ။ အစဥ္ အလာ ႀကီး ေသာ ဒါးေကာက္ မ်ား ကလည္း သူ တို႔ လက္မွ ဆံုးရံႈး ခဲ့ ရေသာ ပြိဳင့္ ၄၅၆၁ ေတာင္ကုန္း အား သူတို႔ လက္မ်ား ျဖင့္ သာ ျပန္လည္ မရ အရ တိုက္ယူ ခဲ့ၾက ၍ စခန္း က် အၿပီး မိနစ္ ၆၀၀ အတြင္း ေအာင္ျမင္ စြာ ျပန္လည္ သိမ္းပိုက္ ႏိုင္ခဲ့ သည္။
ထိုသို႔ ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ ရာ တြင္ အေျမာက္ တပ္စု မွ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေက်ာ္သိန္း သည္ ေျခလ်င္ စစ္သည္ မ်ားႏွင့္ အတူ ေရွ႕တန္း မွ ပါ၀င္ ခဲ့ၿပီး က်ည္စ မ်ား မွန္ထား ၍ ၎ ရန္သူ မွ ခ်ိန္ခြက္ မ်ား ဖ်က္ဆီး ထား၍ ၎ ပ်က္စီး ေနသည့္ အေျမာက္ ၄ လက္ မွ ေကာင္းမြန္ ရာ အစိတ္ အပိုင္းျခင္း စုစည္း တပ္ဆင္ ၿပီး ပစ္ခတ္ ႏိုင္သည့္ အေျမာက္ တစ္လက္ အျဖစ္ ဖန္တီး ႏို္င္ခဲ့ သည္။ ထို႔ ေနာက္ စပယ္ ကုန္း ရွိ ခြဲ (၃) ခြဲမွဴး ဗိုလ္ႀကီး ဘထြန္း (ယခင္ အမတ (၃)မွ ေျပာင္းလာ) ၏ အေ၀း မွ ညႊန္ၾကား ခ်က္ ျဖင့္ ေမာ္ေတာင္း စခန္း သို႔ ၀ိုင္းရံ တိုက္ခိုက္ ေနၾက ေသာ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ တပ္မ်ား ကို ခ်ိန္ခြက္ မပါ ေျမပံု မရွိ အိမ္ေျမာင္ နတၳိ ျဖင့္ ပင္ ထိေရာက္ စြာ ပစ္ကူ ေပး တိုက္ခိုက္ ႏိုင္ခဲ့ သည္။
ဤ တိုက္ပြဲ အၿပီး တြင္ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ သားေကာင္း တို႔ ၏ ျပင္းျပ ေသာ စိတ္ဓါတ္ အႏိုင္မခံ အရံႈး မေပး ေသာ စိတ္ဓါတ္ နမူနာ ယူ ေလာက္ သည့္ စြမ္းေဆာင္ ခ်က္မ်ား ေၾကာင့္ တပ္သား သန္းေအး ႏွင့္ တပ္ၾကပ္ႀကီး ေက်ာ္သိန္း တို႔ သူရ ဘြဲ႕ ရရွိ ခဲ့ၿပီး တပ္သား ေက်ာ္၀င္း တပ္သား လွျမင့္ တပ္သား ေစာလြင္ တပ္သား ေက်ာ္ထြန္း တပ္သား စန္းေမာင္ တို႔ သူရဲေကာင္း မွတ္တမ္း ၀င္ ဘြဲ႕ ရရွိ ခဲ့ေလ သည္။ တိုက္ခိုက္ ေရး တပ္ လက္ရံုး တပ္ ဟူ၍ သာ အမည္ နာမ ကြဲၾက ေသာ္ျငား အေရး ၾကံဳ လာသည့္ အခါ လူတိုင္း အဖို႔ စြန္႔ႏိုင္ ခဲသည့္ မိမိ တို႔ အသက္ ႏွင့္ ခႏၶာ အား အတြန္႔ အဆုတ္ မရွိ စြန္႔လႊတ္ ၾက ရာ တြင္မူ ျမန္မာ့ တပ္မေတာ္ သား အားလံုး မွာ တေျပး ညီ သာ။
Myanmar Military Literature
No comments:
Post a Comment