ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ စခန္း တိုက္ပြဲ ( သို႕မဟုတ္ ) အမိေျမမွ သားေကာင္းမ်ား

တန္႕ယန္း ေဒသ အတြင္း ရွိ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ စခန္း တိုက္ပြဲသည္ တပ္မေတာ္ အတြက္ စံျပဳ ရမည့္ တိုက္ပြဲၾကီး တစ္ပြဲ ျဖစ္သကဲ့ သို႕ တပ္မေတာ္ ၏ ဇြဲရွိမႈ သတၱိရွိမႈ စစ္ေရး စြမ္းရည္ ထက္ျမက္ မႈ တို႕ ကို ေဖာ္ျပ နိုင္ခဲ့ ေသာ တိုက္ ပြဲ ျဖစ္သျဖင့္ ေဖာ္ျပ ေပးလိုက္ ပါသည္။

ထို တိုက္ပြဲ တြင္ တပ္မေတာ္ မွ အင္အား ၅၇ ေယာက္သာ ရွိ ေသာ စခန္း အား ဗကပ တပ္မဟာ ( ၈ ) ႏွင့္ တပ္မဟာ ( ၁၂ ) အင္အား ၂၀၀၀ ခန္႕မွာ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ ျခင္း ျဖစ္ရာ အင္အား ကို ၾကည့္ျခင္း ျဖင့္ တိုက္ပြဲ ၏ အေျခ အေန အား သံုးသပ္ နိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲ ပံုသ႑န္ အား ေဖာ္ျပ ျခင္းျဖင့္ တပ္မေတာ ၏ အနိုင္ မခံ အရႈံး မေပး စိတ္ဓါတ္ ကို ကြက္ကြက္ ကြင္းကြင္း ျမင္ေတြ႕ နိုင္ မည္ ျဖစ္သည္ တပ္မေတာ္ သမိုင္း တြင္ ေမာ္ကြန္း ထိုးရမည့္ ထို တိုက္ပြဲ စဥ္ မ်ား ကိုေပၚလြင္ ေ အာင္ ေ ဖာ္ျပ လိုက္ရ ပါ သည္။

၁၉၈၇ မတ္ ၆ ရက္ ၀၈း၀၀ ခ်ိန္ခန္႕တြင္ ဗကပ တပ္မဟာ ( ၈ ) ႏွင့္ တပ္မဟာ ( ၁၂ ) အင္အားစု မ်ား သည္ တာဆိုင္းလွ်န္ ကူးတို႕ ဆိပ္ မွ ျဖတ္ကူး လ်က္ လြယ္စန္႕ သို႕ေရာက္ရွိ လာေၾကာင္း ျပည္ သူ မ်ား ၏ သတင္း ေပးခ်က္ ရရွိ ခဲ့ပါ သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ တပ္ခြဲမႈဴး ဗိုလ္ၾကီး သိန္းထြန္းတင္ သည္ နယ္ေျမ စိုးမိုးေရး ႏွင့္ လံုျခံဳေရး တာ၀န္ မ်ား ေဆာင္ရြက္ ေနေသာ ဗိုလ္ ခင္ေမာင္ေအး ဦးစီး လႈဴပ္ရွား တပ္စု အား ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ သို႕ ျပန္ လည္ ၀င္ေရာက္ ရန္ အေၾကာင္းၾကား ေခၚယူ ခဲ့သည္။ ထို႕ အျပင္ လြယ္စန္႕ စခန္း မွ အင္အား ( ၆ ) ေယာက္ပါ တပ္စိတ္ တစ္စိတ္ ကို ထုတ္ႏွတ္ကာ လက္နက္ၾကီး ေျခကုတ္ အျဖစ္ ရန္သူ အသံုးျပဳ နိုင္ေသာ ပိြဳင့္ ၅၀၅၈ ေတာင္ကုန္း အား ကင္းပုန္း ၀ပ္ရန္ ေစလႊတ္ ခဲ့ပါ သည္။ လမ္းတြင္ လႈဴပ္ရွား တပ္စု ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု ျပီး ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေအး မွ ရန္သူ႕ အင္အား ေပၚမူ တည္၍ ယင္း တပ္စိတ္ အား ၄င္း ကိုယ္တိုင္ ကြပ္ကဲ မႈ ယူ ကင္းပုန္း ၀ပ္နိုင္ ရန္ တပ္ခြဲမႈဴး ထံ တင္ျပကာ ၁၀း၃၅ တြင္ ထြက္ခြာ ကင္းပုန္း ၀ပ္ ခဲ့သည္။

၁၉၈၇ မတ္ ၆ ရက္ ၂၁း၀၀ ခ်ိန္တြင္ မုန္းယိုင္ ဘက္မွ ဗကပ အင္အား ( ၈၀ ) ခန္႕ႏွင့္ လက္နက္ၾကီး အဖြဲ႕ သည္ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေအး တို႕ ကင္းပုန္း ၀ပ္ ေစာင့္ ဆိုင္း ေနေသာ ေတာင္ကုန္း သို႕ ခ်ည္းကပ္ ခ်ီတက္ လာရာ တပ္မေတာ္ မွ ကိုက္ ၅၀ ထိ အကပ္ ခံျပီး စတင္ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ ရာ အနီးကပ္ တိုက္ပြဲ မ်ား ျပင္းထန္ စြာ ျဖစ္ပြား ခဲ့သည္။ ရန္သူ မွ ၄င္း ေတာင္ကုန္း အား သိမ္းပိုက္ ရန္ အၾကိမ္ၾကိမ္ ၾကိဳး စားေသာ္ လဲ ေနာက္ဆံုး တြင္ အထိ နာစြာ ျဖင့္ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြားၾက သည္။ သို႕ရာ တြင္ အျပီး တိုင္ ဆုတ္ ခြာျခင္း မဟုတ္ ဘဲ လက္နက္ၾကိး ပစ္ကူ ျဖင့္ ထပ္မံ လံုးေထြး တိုက္ခိုက္ လာ ရာ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ မွ လက္နက္ၾကီး ပစ္ကူ ျဖင့္ တပ္မေတာ္ မွ ျပန္လည္ ခုခံ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ သည္။

ဗကပ တို႕ သည္ ထိုေတာင္ကုန္း ကို သိမ္းပိုက္ ရရွိ နိုင္ရန္ အတြက္ ငါးၾကိမ္ တိတိ က်ားထိုး တိုက္ခိုက္ ခဲ့ေသာ္ လည္း တပ္မေတာ္ မွ ေအာင္ျမင္စြာ ခုခံ တြန္းလွန္ နိုင္ခဲ့ သည္။ သို႕ရာ တြင္ ဗကပ တို႕ သည္ ထိုတ ပ္စိတ္ အား ေနာက္မွ ၀ိုင္းပတ္ ပိတ္ဆို႕ တိုက္ခိုက္ ရန္ ၾကိဳးစား လာသည့္ အတြက္ ပင္မ ေတာင္ ကုန္းသို႕ အဖြဲ႕ လိုက္ ဆုတ္ခြာ ေစခဲ့ရာ ရန္သူ႕ ၾကားျဖတ္ အဖြဲ႕ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြား ျပီး ဗိုလ္ ခင္ေမာင္ ေအး က်ဆံုး ခဲ့ ပါသည္။

ရန္သူ သည္ ထို ပိြဳင့္ ၅၀၅၈ ေတာင္ကုန္း အား ေျခကုတ္ ယူကာ ၄င္းမွ တဆင့္ ေတာင္ေၾကာ အတိုင္း ခ်ည္းကပ္ လာျပီး နားလိန္ ရြာ တြင္ တပ္ျဖန္႕ ရင္း ျငိမ္ ေနခဲ့သည္ ကိုေတြ႕ ရ သည္။ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ ေတာင္ကုန္း အား ရင္ ဆိုင္ထား ျပီး ေနာက္ေန႕ မတ္လ ၇ ရက္ေန႕ တြင္ ေနာင္လိုင္ ႏွင့္ ပါဖန္ စခန္း တို႕ အား ၀၆း၀၀ ခ်ိန္ မွ စတင္ ၍ ဗကပ အင္အား ၆၀ ခန္႕မွ လက္နက္ ၾကီး ပစ္ကူ ျဖင့္ စတင္ တိုက္ခိုက္ ခဲ့သည္။ ထို႕ ေၾကာင့္ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ မွ လက္နက္ ၾကီး ပစ္ကူ ေပး ခုခံ ခဲ့ရာ ၁၃း၀၀ ခ်ိန္ခန္႕ တြင္ ရန္သူ႕ တိုက္စစ္ ရပ္ တန္႕သြား ခဲ့သည္။ ထို အခ်ိန္ တြင္ ရန္သူ႕ တပ္ျဖန္႕မႈ အား သိရွိ နိုင္ရန္ အတြက္ နားလိန္ရြာ သို႔ တပ္စိတ္ တစ္စိတ္ ေစလႊတ္ ေထာက္ လွမ္းေစ ခဲ့ရာ ဗကပ အင္အား ၃၀ ခန္႕ ျဖင့္ အနိးကပ္ ေထြးလံုး ရစ္ပတ္ တိုက္ ပြဲ ျပင္းထန္ စြာ ျဖစ္ပြားျပီး ထုိအဖြဲ႕ သည္ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ သို႕ ၁၅း၀၀ တြင္ ျပန္ လည္ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါသည္။ သို႕ ရာတြင္ ၄င္း တပ္စိတ္ မွ စစ္သည္ တစ္ဦး က်ဆံုး ခဲ့ ပါသည္။

ရန္သူ သည္ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ ေတာင္ကုန္း ရွိ စခန္း ႏွစ္ခု ၾကားသို႕ အင္အား ၂၀၀ ခန္႕ ၀င္ေရာက္ လာျပီး လက္နက္ၾကီး လက္နက္ငယ္ ေလာင္ခ်ာ တို႕ျဖင့္ ျပင္းထန္ စြာ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ ရာ စခန္း ႏွစ္ခု စလံုး မွ စနစ္ တက် ျပည္လည္ ခုခံ တိုက္ခိုက္ သျဖင့္ ရန္သူ သည္ အထိ အခိုက္ အက် အဆံုး မ်ားစြာ ျဖင့္ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြားခဲ့ သည္။

ေနာက္ တေန႕ျဖစ္ေသာ မတ္လ ၈ ရက္ ေန႕ တြင္ မူ ဗိုလ္ၾကီး သိန္ထြန္းတင္ ဦးစီး ေသာ အင္အား ၅၇ ေယာက္ စခန္း အား ဗကပ တို႕မွ ၀၆း၀၀ ခ်ိန္မွ စတင္ ၍ ၈၂ မမ၊ ၅၇ မမ၊ ပိြဳင့္ ၅ စက္ ေသနတ္ ၾကီး ၊ ၆၀ မမ စိန္ေျပာင္း တို႕ျဖင့္ ျပင္းထန္စြာ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ လာခဲ့ ပါသည္။ ရန္သူ သည္ အေ၀း မွ လက္နက္ၾကီး မ်ားျဖင့္ သာ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ ေန သျဖင့္ မိမိ စစ္သည္ မ်ား က တုန္႕ျပန္ ပစ္ခတ္ျခင္း မျပဳ ခဲ့ေပ။ ထိုသို႕ မိမိ ဘက္ မွ က်ည္ မျဖဳန္း တီးဘဲ ျငိမ္သက္ ေနျခင္း ကို အားမရ နိုင္ေသာ ဗကပ မ်ား သည္ ေတာင္ဘက္ စခန္း ကုန္း အား ေတာင္ဘက္ မ်က္ႏွာ စာ မွ ခ်ည္းကပ္ တိုက္ခိုက္ က် ျပန္ သည္။ မိမိ စစ္သည္ မ်ားက ခ်ည္းကပ္ လာေသာ ရန္သူ မ်ား အား လက္ပစ္ဗံုး မ်ား ျဖင့္ ျပန္လည္ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ သျဖင့္ ရန္သူ မ်ား စခန္း အနီး သို႕ မကပ္ နိုင္ဘဲ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြား ခဲ့ၾက သည္။ အလား တူ ေျမာက္ဘက္ စခန္ ကုန္း ကို လည္း ေျမာက္ ဘက္ ေတာင္ေစာင္း မွ ၄၀ မမ ေလာင္ခ်ာ ျဖင့္ ပစ္ခတ္ တိုက္ခုိက္ လာရာ မိမိ မွ ၂ လကၼ စိန္ေျပာင္း ျဖင့္ ျပည္လည္ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ မႈေၾကာင့္ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြားခဲ့ ၾက သည္။ ရန္သူ မ်ား သည္ အနီး ကပ္ ထပ္မံ တိုက္ခိုက္မႈ မရွိ ေတာ့ဘဲ အေ၀း မွ လက္နက္ ၾကီး မ်ား အသံုးျပဳ ပစ္ခတ္ ကာ ပိတ္ဆို႕ ၀န္းရံ ထား ခဲ့ သည္။

မတ္လ ၉ ရက္ ေန႕ ၀၅း၀၀ ခ်ိန္ တြင္ ေျမာက္ဘက္ စခန္ ကုန္း အား ေျမာက္ဘက္ မွ ၄င္း ေတာင္ဘက္ စခန္း ကုန္း အား ေတာင္ဘက္ မွ ၄င္း လက္နက္ ၾကီး ပစ္ကူ မ်ား ျဖင့္ တက္ေရာက္ သိမ္းပိုက္ နိုင္ရန္ ၾကိဳးစား ခဲ့ၾက ျပန္ သည္။ တပ္မေတာ္ မွ စခန္း အနီး ခ်ည္းကပ္ လာေသာ ရန္သူ မ်ားအား က်ည္ တေတာင့္ လူ တေယာက္ ႏွဳန္းျဖင့္ ပစ္ခတ္ ေျခမႈဴန္း ခဲ့ ၍ ၄င္း တပ္မေတာ္ ေလ မွ ေလေၾကာင္း ပစ္ကူ ေပး တိုက္ခိုက္ ခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္ ၄င္း အထိ အခိုက္ အက် အဆံုး မ်ားစြာ ျဖင့္ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြားခဲ့ ၾက သည္။

မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႕တြင္ အထိနာ ေနေသာ ဗကပ တို႕သည္ မိမိ စခန္း ျခံ စည္းရိုး အား မီးေလာင္ တိုက္ သြင္းရန္ စခန္း အေျခ မွ မီးေလာင္ တိုက္ သြင္း ခဲ့ၾက သည္။ သို႕ရာ တြင္ တပ္မေတာ္ မွ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ထား ျပီးေသာ မီးတား အဖြဲ႕ မီး ျငိမ္းသတ္ ေရး အဖြဲ႕ လံုျခံဳ ေရး အဖြဲ႕ မ်ား ျဖင့္ စနစ္ တက် ျငိမ္း သတ္ နိုင္ခဲ့ သည္။ သို႕ရာ တြင္ မီးျငိမ္းသတ္ ေနစဥ္ ရန္သူ မွ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ သျဖင့္ စစ္သည္ အခ်ိဳ႕ ဒါဏ္ရာ ရ ရွိ ခဲ့သည္။

မတ္လ ၁၁ ရက္ေန႕ တြင္ အေ၀း မွ သာ လက္နက္ၾကီး မ်ား ျဖင့္ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ ေနျပီး ၁၃း၀၀ ခ်ိန္ခန္႕ တြင္ ပါဖန္ ဘက္မွ ရန္သူ အင္အား ၁၅၀ ခန္႕ အဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕ လာေရာက္ ပူးေပါင္း ေၾကာင္း   ျမင္ေတြ႕ ေန ရသည္။ ထို အခ်ိန္ တြင္ ရန္သူ တို႕သည္ ပန္ဆင္ ေတာင္ကုန္း တြင္ ကြပ္ကဲမႈ အဖြဲ႕ ထား ရွိျပီး ၈၂ မမ ႏွင့္ ၅၇ မမ မ်ား အား ေတာင္ဘက္ စခန္း ကုန္း ၏ ေတာင္ဘက္ ပိြဳင့္ ၅၁၈၁ ေတာင္ကုန္း သို႕ေရြ႕ေျပာင္း ေနၾက သည္ကို ေတြ႕ရွိ ရ သည္။ ထိုေန႕ တေန႕ လံုး ရန္သူ မွ အေ၀း မွ ေနွာင့္ ယွက္ ပစ္ခတ္ျခင္း မွ အပ လာေရာက္ တိုက္ခိုက္ျခင္း မရွိ ခဲ့ေပ။

ရန္သူမွ ထိုသို႕ ျငိမ္သက္ ေနျခင္းမွာ အားေမြး ေနျခင္း ျဖစ္ေပ သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ေနာက္ တေန႕ မတ္လ ၁၂ ရက္ေန႕ ၀၆း၀၀ ခ်ိန္ ခန္႕တြင္ လက္နက္ၾကီး မ်ား စုျပံဳ ပစ္ခတ္ျပီး စခန္း ၏ အေနာက္ ေျမာက္ ဘက္နွင့္ ေတာင္ဘက္ မ်က္ႏွာစာ စခန္း ႏွစ္ခု ၾကားမွ ခ်ည္းကပ္ တိုက္ခိုက္ လာျပန္ သည္။ ရန္သူ သည္ ျခံစည္းရိုး အနီးကပ္ နိုင္သည္ ႏွင့္ ျခံစည္းရိုး အား လွဲျခင္း ၄၀ မမ ေလာင္ခ်ာ ျဖင့္ ပစ္ခတ္ ျဖိဳလွဲ ျခင္း မ်ား ျပဳလုပ္ ကာ အသုတ္ လိုက္ တက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ ၾကျပီး ေျမာက္ဘက္ ေတာင္ကုန္း အား အင္အား ၂၀၀ ခန္႕ျဖင့္ ၄င္း ေတာင္ဘက္ ေတာင္ကုန္း အား အင္အား ၁၅၀ ခန္႕ ျဖင့္ ၄င္း သိမ္းပိုက္ နိုင္ေရး ခ်ည္းကပ္ တိုက္ခိုက္ လာခဲ့ ပါသည္။

တပ္မေတာ္ မွ စနစ္ တက်ခုခံ တိုက္ခိုက္ ၾကရာ ရန္သူ မွ အက် အဆံုး မ်ား ေသာ္လည္း ေနာက္ျပန္ ဆုတ္လွ်င္ အျခင္းျခင္း သတ္ျဖတ္ ခံရ မည္ ျဖစ္ သျဖင့္ အနီးကပ္ ေထြးလံုး ရစ္ပတ္ တိုက္ခိုက္ လာခဲ့ ပါသည္။ တပ္မေတာ္ မွ လဲ စနစ္ တက် ျပန္လည္ ခုခံ တြန္းလွန္ နိုင္မႈ ေၾကာင့္ ရန္သူ သည္ သံုးၾကိမ္ တိုင္တိုင္ လံွစြပ္ တပ္ က်ားထိုး ခဲ့ေသာ္လည္း အေလာင္း မ်ား ကိုပင္ မေကာက္ နိုင္ဘဲ ကစဥ္က ကလ်ား ႏွင့္ ဆုတ္ခြာ ထြက္ ေျပး သြားခဲ့ ရပါ ေတာ့ သည္။

မိမိ တပ္မေတာ္ ႏွင့္ အနီးကပ္ ေထြးလံုး ရစ္ပတ္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ မႈေၾကာင့္ ကတုတ္က်င္း အနီး တြင္ အသက္ ထြက္သြား ေသာ ရန္သူ႕ အေလာင္း မ်ား ထံမွ M 23 စက္ ကေလး တစ္လက္၊ M 22 ေလး လက္ ၄၀ မမဗံုး ပစ္ေလာင္ ခ်ာ တစ္လက္ ေပါင္း ေျခာက္လက္ ကို သိမ္းဆည္း ရမိ ခဲ့ပါ သည္။ ထို လက္နက္ မ်ားျဖင့္ ပင္ ရန္သူ ကို တန္ျပန္ ခုခံ တိုက္ခိုက္ ရာ တြင္ အသံုးျပဳ ခဲ့ ျပီး ရန္သူ႕ လက္နက္ ကိုယ့္ လက္နက္ အျဖစ္ အသံုး ျပဳ ခဲ့ သည္။ ထိုေန႕ ေနလည္ တြင္ ဒုတိယ အၾကိမ္ လက္နက္ၾကီး လက္နက္ ငယ္မ်ား သြန္ပစ္ ၍ စခန္း အား သိမ္းပိုက္ နိုင္ရန္ ထပ္မံ ၾကိဳးစား ခဲ့ ၾကျပန္ သည္။

ထို အခ်ိန္တြင္ တပ္ခြဲမႈဴး ဗိုလ္ၾကီး သိန္းထြန္းတင္ သည္ ရန္သူ႕ ေလာင္ခ်ာ ၄ လံုး ဆက္တိုက္ ၄င္း အနီး က်ေရာက္ ေပါက္ကြဲ ခဲ့သျဖင့္ တပ္ခြဲမႈဴး ၏ ၀ဲဘက္ မ်က္လံုး ထိမွန္ ဒါဏ္ရာ ရရွိ ခဲ့သည္။ သို႕ရာ တြင္ တပ္ခြဲမႈဴး မွ စစ္သည္ မ်ား စိတ္ဓါတ္ က်ဆင္း မည္ စိုးသျဖင့္ သာမန္ ဒါဏ္ ရာ ကဲ့သို႕ သာ ျဖစ္ သလို စည္းေႏွာင္ ၍ ဆက္လက္ တိုက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ ပါသည္။

ထို တိုက္ပြဲ သည္လည္း အနီးကပ္ တိုက္ ပြဲ ပင္ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ျပင္းထန္ ျပီး ေျမာက္ဘက္ ေတာင္ကုန္း တြင္ ၄ ဦး က်ဆံုးကာ ၃ ဦး ျပင္းထန္ စြာ ဒါဏ္ရာ ရရွိ ခဲ့ပါ သည္။ တစ္ဆက္ တည္း တြင္ ေတာင္ဘက္ စခန္း ကို လဲ ရန္သူ မွ အလံုး အရင္း တိုက္ခိုက္ လ်က္ ရွိေနရာ ေလေၾကာင္း ပစ္ကူ ေခၚယူ ခဲ့ရ သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ရန္သူ တို႕မွာ ေရွ႕ ဆက္ မတတ္ နိုင္ဘဲ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြား ခဲ့ၾက ရ သည္။ ျခံစည္းရိုး အစပ္ တြင္ ရန္သူ႕ အေလာင္း ၇၀ ခန္႕ က်န္ရစ္ ခဲ့သည္။

သို႕ရာတြင္ ေတာင္ဘက္ စခန္း ကုန္း တြင္ ထိ ခိုက္ ဒါဏ္ရာ ရ သူ မ်ားျပား လာသျဖင့္ ေဖာက္ထြက္ ကာ တပ္ခြဲ ရံုး ပင္မ စခန္း အား ပူးေပါင္း ရန္ ၾကိဳးစား ရာမွ ရန္သူ႕ ျဖတ္ေတာက္ ေရး အဖြဲ႕ ႏွင့္ ေတြ႕ဆံု တိုက္ပြဲ ျဖစ္ ပြား သျဖင့္ ေတာင္ဘက္ စခန္းကုန္း စခန္း မႈဴး က်ဆံုး ခဲ့ ရသည္။ ေျမာက္ဘက္ စခန္း ကုန္း ကိုမႈ သိမ္းပိုက္ နိုင္ျခင္း မရွိ ဘဲ ရန္သူ မွ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြားခဲ့ ၾက သည္။

မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႕ ၀၆း၀၀ ခ်ိန္တြင္ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ စခန္း ၏ ေတာင္ဘက္ ကုန္း တြင္ ဗကပ မ်ား တက္ေရာက္ ေနရာ ယူေန ၾကေၾကာင္း ေတြ႕ ရွိ ရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေလေၾကာင္း ပစ္ကူ ေတာင္းခံ ျပီး ေတာင္ ဘက္ စခန္း ကုန္း အား ပစ္ခတ္ ေျခမႈန္း ခဲ့ပါသည္။ထို႕ေနာက္ ရန္သူမွ ပင္မ စခန္း ကုန္း အား သိမ္းပိုက္ နိုင္ေရး အတြကင္ လက္နက္ၾကီး ပစ္ကူမ်ား ျဖင့္ ထပ္မံ တိုက္စစ္ဆင္ ခဲ့ရာ တပ္မေတာ္မွ စနစ္ တက်ခုခံ နိုင္ခဲ့ သျဖင့္ ျပန္လည္ ဆုတ္ခြာ သြားခဲ့ၾကရသည္။

ထိုေ႕ ၁၅း၀၀ ခ်ိန္ခန္႕တြင္ ဗကပ အင္အား ၇၀ ခန္႕လြယ္စဥ့္ ေက်းရြာ ဘက္မွ မိမိပိြဳင့္ ၆၀၄၁ ၀န္းက်င္ သို႕ အင္အား ျဖည့္တင္း ေရာက္ရွိ လာ ေၾကာင္း ေတြ႕ ရသည္။ ထို႕ေနာက္ ၁၇း၀၀ ခ်ိန္ ခန္႕တြင္ လည္း ေယာင္တိ နွင့္ ေယာင္ကေရာ႕ ရြာမ်ား ဘက္မွ လား ၁၄ ေကာင္ ႏွင့္ တကြ အင္အား ၃၀၀ ခန္႕ ထပ္မံ ျဖည့္တင္း ေရာက္ ရွိ လာေၾကာင္း ေတြ႕ရွိ ရသည္။ ထို အေျခ အေန အရ ရန္သူ သည္ မိမိ တို႕ အား အျပီးတိုင္ ေျခမႈန္း ေတာ့ မည္မွာ ေသခ်ာ လ်က္ ရွိေၾကာင္း သံုးသပ္ ရ သျဖင့္ အထက္ ဌာန သို႕ ေနာက္ တေန႕ မတ္လ ၁၄ ရက္ ၀၆း၀၀ ခ်ိန္ တိတိ တြင္ မိမိ တို႕ ထံမွ အဆက္ အသြယ္ ရသည္ ျဖစ္ေစ မရ သည္ ျဖစ္ေစ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ ပင္မ စခန္း ကုန္းေပၚ သို႕ ေလေၾကာင္း ပစ္ကူ ေပးရန္ တင္ျပ ေတာင္းခံ ခဲ့သည္။

တပ္ခြဲမႈဴး ႏွင့္ မိမိ စစ္သည္ မ်ား သံုးသပ္ သကဲ့သို႕ပင္ ဗကပ တို႕ သည္ အေမွာင္ ထု ကို အကာ အကြယ္ ယူ၍ အနီးကပ္ ခ်ည္းကပ္ တိုက္ခိုက္ ရန္ ျပင္ဆင္ ေနေၾကာင္း သိရွိ ရသည္ ။ ရန္သူ႕ က်င္း တူး သံမ်ား ကိုပင္ အတိုင္း သားၾကား ေန ရသည္။ တစ္ခ်ိန္ တည္းတြင္ ရန္သူ မွ လက္နက္ၾကီး စုျပံဳ ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ လာ ခဲ့သည္။

လက္နက္ၾကီး ပစ္ခတ္ တိုက္ခိုက္ မႈေၾကာင့္ ဆက္သြယ္ ေရး စက္မွ ေကာင္း ကင္ၾကိဳး မ်ား အပိုင္း ပိုင္း ျပတ္ေတာက္ သြားျပီး စက္သြယ္ ေရး စက္လဲ ပ်က္ဆီး သြား ခဲ့သည္။ ထို အခ်ိန္မွ စ၍ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ ေတာင္ ကုန္း ႏွင့္ အထက္ ဌာ န အဆင့္ဆင့္ တို႕ အဆက္ အသြယ္ ျပတ္ေတာက္ သြားခဲ့ ရ သည္။သို႕ရာ တြင္ တပ္မေတာ္ သည္ ေနာက္တြန္႕ ျခင္း အလွ်ဥ္း မရွိဘဲ ရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့ ခုခံ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾက သည္။

ထို အေျခ အေန တြင္ တိုက္ပြဲ ကာလ ၾကာျမင့္ လာသည္ ႏွင့္ အမွ် မိမိတို႕ တြင္ ခဲယမ္း မ်ား ေလ်ာ႕နည္း လာျပီ ျဖစ္သည္။ ပ်မ္းမွ် တစ္ဦး လွ်င္ က်ည္ ၂၀ ခန္႕စီ သာ က်န္ေတာ့သည္။ တပ္ခြဲမႈဴး မွ အေျခ အေန ကိုတြက္ ခ်က္၍ ထို႕ေန႕ ၂၀း၀၀ ခ်ိန္ တြင္ ေဖာက္ထြက္ ရန္ ဆံုးျဖတ္ ခဲ့ၾက သည္။ တပ္မေတာ္ အေနျဖင့္ က်ည္ကုန္ လက္နက္မဲ့ အေျခ အေန ျဖင့္ ရန္သူ႕ ဖမ္းဆီး ျခင္း ခံရ သည္ ထက္ လက္ရွိ အေျခ အေန မွ ေဖာက္ထြက္ ခဲ့ျခင္း သာလွ်င္ အခြင့္ အေရး ၾကံဳပါက ရန္သူ ကို ပိုမို သတ္ျဖတ္ နိုင္ရန္ အေျခ အေန ဖန္တီး နိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ထို႕ အျပင္ ရန္သူ ကိုလဲ ၈ ည ႏွင့္ ၇ ရက္ တိုင္တိုင္ သုတ္သင္ နိုင္သမွ် သုတ္သင္ ခဲ့ျပီး ျဖစ္ေလရာ တပ္မေတာ္ ၏ စြမ္းရည္ ကို ျပသ နိုင္ ခဲ့ျပီး ျဖစ္ေလ သည္။

တပ္ခြဲမႈဴး သည္ ေဖာက္ထြက္ ေရး အဖြဲ႕ မ်ား အား စနစ္ တက် ဖြဲ႕စည္း ျပီး ဦးစြာ သယ္ယူ နိုင္ျခင္း မရွိ ေတာ့သည္ စုပံု ရိကၡာ မ်ား ႏွင့္ စာရြက္ စာတမ္း မ်ား အား စနစ္ တက် ဖ်က္ဆီး ခဲ့သည္။ ထို႕ေနာက္ သတ္မွတ္ ထားသည့္ အတိုင္း ဒါဏ္ရာ ရ လူနာ မ်ား နွင့္ တပ္ခြဲမႈူး မွ ဥိးစြာ ေဖာက္ထြက္ ခဲ့သည္။ အလုပ္သင္ ဗိုလ္ ၀င္းျမင့္ ႏွင့္ အင္အား ၅ ေယာက္ သာ ေနာက္ခ်န္ ေန ခဲ့ျပီး စခန္း ကို ထိမ္းသိမ္း ထား ကာ နာရီ ၀က္ ၾကာ မွ တပ္ခြဲမႈဴး ေဖာက္ထြက္ရာ လမ္းေၾကာင္း အတိုင္း ေဖာက္ထြက္ ခဲ့ၾက သည္။

တပ္ခြဲမႈဴး ႏွင့္ အဖြဲ႕ သည္ ၾကယ္ေရာင္ ကို အားျပဳရင္း သိတိၾကီး စြာ ျဖင့္ ခ်ီတက္ ခဲ့သည္။ တပ္ခြဲမႈဴး မွာ မ်က္လံုး တဘက္ ကိုသာ အားျပဳ ေနရ သျဖင့္ ခက္ခဲစြာ လႈဳပ္ရွား ေနရ သည္။ တပ္ခြဲမႈဴး ႏွင့္ အဖြဲ႕ သည္ နမ့္ေလာင္း ေခ်ာင္းဖ်ား သို႕ မတ္လ ၁၄ ရက္ ၀၁း၀၀ ခ်ိန္တြင္ ေရာက္ရွိ ကာ ေခတၱ အေျခ ျပဳ ခဲ့ ၾကျပီး ၀၃း၀၀ ခ်ိန္ တြင္ နမ့္ေလာင္း ေခ်ာင္း အတိုင္း ဆက္လက္ ဆင္းလာ ခဲ့ရာ သံလြင္ ျမစ္ကမ္း သို႕ မတ္လ ၁၄ ရက္ ၁၂း၃၀ ခ်ိန္ တြင္   ေရာက္ ရွိ ခဲ့ၾက သည္။

ေနာက္ တေန႕တြင္ အေထာက္ ေတာ္ ေစလႊတ္ ၍ ဖန္မြန္း ရြာသူ ရြာသား မ်ား ႏွင့္ ဆက္သြယ္ နိုင္ခဲ့ သည္။ ရြာသူ ရြာသား မ်ားမွ တပ္မေတာ္ အား ၾကည္ညိဳ ရင္းစြဲ ရွိ သျဖင့္ နံနက္စာ ေကၽြးေမြး သည္ ေတာင္သာ စခန္း မွ ေဖာက္ထြက္ ၾကရာ တြင္ ေျခေထာက္ ဒါဏ္ရာ ျဖင့္ လူစုကြဲ က်န္ ေန ခဲ့ေသာ တပ္သား တစ္ဦး အား ရြာသား မ်ား မွ ဖြက္ထား ရာမွ တပ္ခြဲမႈဴး ထံ ျပန္လည္ အပ္ႏွံ သည္။ ထို႕ေနာက္ လမ္းျပ ႏွစ္ေယာက္ ျဖင့္ နမ္းက်ိန္ ေက်းရြာ သို႕ ဆက္လက္ ပို႕ေဆာင္ ခဲ့ၾက သည္။

နမ္းက်ိန္ရြာ ေတာင္ယာ တဲ တစ္ခု သို႕ ေရာက္ေန ေသာ ေတာင္ဘက္ စခန္းကုန္း မွ ေဖာက္ထြက္ လာခဲ့ သည့္ တပ္က်ပ္ ရမားဆင္ ဦးစီး တပ္စိတ္ ႏွင့္ ထပ္မံ ဆံု သည္။ တျဖည္းျဖည္း နဲ႕ ပါဖန္ မွ ေဖာက္ထြက္ လာေသာ တပ္စိတ္ အလုပ္သင္ ဗိုလ္ ၀င္းျမင့္ ဦးေဆာင္ ေသာ ေနာက္ခ်န္ တပ္စိတ္ တို႕ ျပန္လည္ ေပါင္းဆံု မိခဲ့ ၾက သည္။ ပိန္းလြန္းရြာ တြင္ တပ္ခြဲမႈဴး မွ အေထာက္ ေတာ္ ေစလႊတ္ ရာ ခမရ ၁၀၄ စစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ အဆက္ သြယ္ ရရွိ ကာ ပူးေပါင္း မိခဲ့ ၾက သည္။ ထိုမွ တဆင့္ အဆင့္ဆင့္ ပို႕ေဆာင္ ၾကရာ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႕ ၁၄း၃၀ တြင္ တန္႕ယန္း ျမိဳ႕သို႕ေရာက္ရွိ ခဲ့ၾက ရာ ျမိဳ႕သူ ျမိဳ႕သား မ်ား မွ ရင္ႏွစ္ သည္း ခ်ာမ်ား ပမာ ၾကိဳဆို ခဲ့ ၾကသည္။

တပ္ခြဲမႈဴး ဗိုလ္ၾကီး သိန္းထြန္းတင္ ဦးစီး တပ္မေတာ္ သားမ်ား သည္ ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ စခန္းမွ ေရႏွင့္ ခဲယမ္းျပတ္ လပ္သည္ အထိ ၈ ည ႏွင့္ ၇ ရက္ တိုင္တိုင္ ခုခံ တိုက္ခိုက္ ခဲ့ၾကျပီး အရာရွိ စစ္သည္ ၁၅ ဦး က်ဆံုး တပ္ခြဲမႈဴး ႏွင့္ ၁၂ ဦး ဒါဏ္ရာ ရရွိကာ ဗကပ အင္အား ၂၀၀ ခန္႕ သုတ္သင္ နိုင္ခဲ့ သည္။ မိမိ ဘက္မွ အင္အား ၅၇ ေယာက္ တြင္ တပ္ခြဲမႈး နွင့္ စစ္သည္ ၄၂ ေယာက္ အေရာက္ ျပန္ လာ နိုင္ခဲ့ ၾကသည္။

၄င္း စြမ္းေဆာင္ ခ်က္မွာ တပ္မေတာ္ သမိုင္း တြင္ ထူးျခား ေျပာင္ေျမာက္ ေသာ တိုက္ပြဲ တစ္ပြဲ အျဖစ္ မွတ္ေက်ာက္ တင္ ေမာ္ကြန္း ေရး ထိုး ရမည္ ပင္ ျဖစ္ေပ သည္။

*** ပိြဳင့္ ၆၀၄၁ ေတာင္ကုန္း တိုက္ ပြဲတြင္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ေသာ တပ္မေတာ္ သားအေပါင္းႏွင့္ က်ဆံုးသြားေသာ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေအး ႏွင့္ စစ္သည္အဆင့္ အတန္းအားလံုး အား ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳ အပ္ပါသည္ ။